Paralympiër Sanne Voets en haar paard zwetend op weg naar Tokio
Demantur RS2 NOP, zoals het paard officieel heet, en Sanne Voets uit Berghem oefenen twee weken aaneengesloten iedere dag een uur in de hitte. “De omstandigheden in Tokio zijn zwaar. Het is er heet en heel vochtig. Aan die zware omstandigheden kunnen we niks doen, maar we kunnen ons er wel goed op voorbereiden”, zegt Sanne. “We proberen er voor te zorgen dat het paard er goed tegen kan en dat hij zich comfortabel voelt in die pittige omstandigheden."
Sanne Voets heeft een missie. In 2016 haalde de dressuuramazone in Rio met Demantur goud bij de kür op muziek. Die titel wil ze dolgraag prolongeren.
In de hal waar ze oefenen is het 32 graden, met een luchtvochtigheid van 46 graden. Voor amazone en paard samen de hitte ingaan, worden ze geprepareerd. Sanne slikt een pilletje in met chip die haar kerntemperatuur registreert. Het paard krijgt rectaal een thermometer ingebracht. Beiden dragen een hartslagmeter. Bij het paard worden watjes op de huid geplakt, zodat later in een laboratorium zweet kan worden geanalyseerd.
"Voor mij is het allerbelangrijkste dat mijn paard straks op zijn gemak is in Tokio."
De oefeningen hebben al effect, zegt inspanningsfysioloog Carolien Munsters die Sanne begeleidt. "Het lichaam van Demantur heeft zich aangepast aan de hitte en daardoor zal het dier in Tokio veel minder hittestress hebben."
Munsters houdt via alle apparatuur Sanne en Demantur in de gaten. "Je ziet dat het paard veel later gaat zweten dan toen we hier voor het eerst liepen en dat de temperatuur laag blijft. Dat willen we."
Twee weken gleden verloor het dier nog vijftien liter aan zweet. Uit meting na afloop van de laatste oefening blijkt dat het nu maar tien liter is. "Maar niet alleen Demantur is gewend. Sanne zelf kan de hitte ook veel gemakkelijker aan."
"Goud? Aan de voorbereidingen zal het in ieder geval niet liggen.”
De gedegen voorbereiding op de hitte is bijzonders. Sanne is in Nederland een voorloper. De olympische ruiters die enkele weken geleden in Tokio actief waren op de Olympische Spelen hebben zich niet op deze manier voorbereid. Met een veelbetekenende glimlach zegt Sanne: "Ach ja, paardensport is nogal traditioneel. Niet iedereen gelooft in de mogelijkheden die de wetenschap biedt."
Intussen zit een uur lopen, draven en galopperen er weer op. De kachels en de luchtbevochtiger kunnen weer uit. Het hoofd van Sanne is behoorlijk rood aangelopen. Toch voelt ze zich lekkerder in de hitte dan een paar weken geleden. "Ik zou het best aan kunnen om nu nog een proef te rijden en het paard ook."
Maar ze moeten pas echt aan de bak eind augustus. Of het goud met deze voorbereiding in de pocket is? “Aan de voorbereidingen zal het in ieder geval niet liggen.”