"Op de WK vorig jaar hadden we meer dan een seconde voorsprong en we hebben echt niet stilgezeten en kei- en keihard getraind. Maar het maakt me wel trots dat ik nu kan zeggen: we zijn de beste", aldus de 24-jarige Lavreysen, bij wie het besef nog niet helemaal was doorgedrongen dat hij olympisch goud had veroverd.

"Het voelt nog heel raar, want dit is de eerste keer in lange tijd dat we weer zo op het middenterrein staan. Ik heb dan ook nog niet het besef dat dit de Olympische Spelen zijn, dat is heel raar."

De Nederlandse ploeg zette in de finale tegen Groot-Brittannië het olympisch record op 41,369. "We hoopten op een wereldrecord", bekende Lavreysen, die vorig jaar met zijn team de absolute toptijd van 41,225 klokte in Berlijn. "Maar het zat er helaas niet in, maar dat was ook helemaal niet nodig. De luchtdruk is vandaag wel iets hoger dan op andere dagen."