Direct na de finish werd de champagne ontkurkt. In het huis van Peter en Loes Lavreysen in Luyksgestel waren zo'n 12 mensen samengekomen, broers zussen en de schoonfamilie. Voor vader Peter was de wedstrijd een regelrechte aanslag op z'n gezondheid. "Mijn hart zat in mijn keel en het duurde wel even voor alles weer op een normaal niveau was. Mijn hartslag zal nu weer rond de 100 zijn."

Thuis op de bank zag Peter zijn zoon, maar ook diens tegenstander en landgenoot Jeffrey Hoogland, knokken voor de overwinning. "Kijken via de televisie is veel erger dan wanneer je er bij bent. Je kunt niets doen. In zo'n wielerstadion gebeurt van alles wat voor afleiding kan zorgen. Nu kun je alleen maar wachten."

Toch had vader Lavreysen op enig moment vertrouwen in een goede afloop. "Jeffrey pakte de eerste heat, maar Harrie de tweede. Als je die tweede wint, dan sta je mentaal een stukje voor."

Peter had zijn zoon een uur na de wedstrijd nog niet gesproken. "Waarschijnlijk moet hij eerste nog naar de dopingcontrole of is hij druk met andere dingen."

Tweede goud
De overwinning van vandaag leverde Lavreysen zijn tweede gouden plak op tijdens deze Olympische Spelen. Dinsdag werd hij, samen met teamgenoot Hoogland, al kampioen in de teamsprint. Ook toen kon de familie Lavreysen het gelukt niet op. "Ik ben zo onbeschrijfelijk trots! We leven hier al jaren naartoe", vertelde moeder Loes toen.

LEES OOK:

Weer goud! Harrie Lavreysen wint olympische sprintfinale

Tranen van geluk bij familie Harrie Lavreysen na goud: 'Onbeschrijfelijk'