Het leek wel een echte bruiloft. In een versierde trouwwagen komt Frenky aan bij een kapelletje in Lith. Haar opa Frank helpt zijn kleindochter uit de auto, onder luid applaus van familieleden. Ze draagt een witte trouwjurk en glitterschoenen, heeft een trouwboeketje vast en haar haar is prachtig opgestoken.

Frenky glundert van de aandacht en wordt er zelfs bijna een beetje verlegen van. Als de muziek start, begeleidt haar opa haar het kapelletje in, waar papa Werner al staat te wachten.

Al vroeg was de familie aanwezig om het kapelletje te versieren. Bij het Mariabeeld staan bloemen, de kaarsen zijn aangestoken en aan de bankjes prijken grote witte strikken. Opa Wim, haar andere opa, voltrekt het huwelijk waarin vooral Frenky het stralende middelpunt is.

“Misschien is het wel de aandacht, de mooie jurk, de mooie schoentjes en alle tierelantijntjes waar zij zo van houdt, maar alles bij elkaar is het wel leuk!”, spreekt hij enthousiast.

Na een kort praatje stelt hij dé vraag aan vader en dochter. Na het jawoord tekenen ze een trouwboekje, gemaakt door opa. "Ik heb een poppetje gekleurd en een sticker geplakt", vertelt Frenky.

Daarna schuift Werner een ring om de vinger van zijn dochter. Na een openingsdans verlaten ze het kapelletje voor foto’s en cadeaus. Frenky kijkt verliefd naar het diamantje in haar ring.

Het is een bijzonder tafereel in het kapelletje, maar het was Frenky’s grote droom. Nadat ze de huwelijksfilm van haar ouders gezien had, wist ze het zeker: ik wil ook met papa trouwen.

“Een jaar lang had ze het er al over. Elke ochtend, middag en avond”, lacht vader Werner. “Toen hebben we besloten om haar wens uit te laten komen.”

Het 3-jarige meisje weet precies wat ze zo leuk vindt aan papa. “Hij is lief en hij maakt grapjes.”