Carolien won veel prijzen met haar slagzinnen, maar haar geluk raakte op
"Het is niet meer te tellen: vakanties, fietsen, barbecues en zelfs een auto heeft ze gewonnen. Maar ook serviesjes, glazen, een antwoordapparaat. Zelfs een jaar lang kattenvoer", grinnikt Esmee.
"Een jaar of vier, vijf geleden begon ze erbij te dichten", vertelt ze. Carolien was bezig met een dichtbundel, die ze door haar overlijden nooit heeft kunnen afmaken. Esmee heeft de wens van haar moeder doorgezet en hield woensdag voor het eerst die bundel in handen. "Wij wisten altijd wel dat ze talent had. Het is echt prachtig, maar ook pijnlijk."
"Wij wisten altijd al dat ze talent had."
"Ze vond zichzelf eigenlijk nooit goed genoeg, maar kreeg ze toch ambitie." Haar gedichten werden online gepubliceerd en opgenomen in verschillende bundels. Ze schreef onder het pseudoniem Rebelle van Reymerswael.
En nu zou ze een eigen bundel krijgen. De gedichten waren er en de moeder van Esmee had al een titel bedacht. Tot vorig jaar het noodlot toesloeg: Carolien kreeg de diagnose borstkanker. "Maar ze zou weer beter worden, dachten we", vertelt Esmee. "Als je kanker krijgt dan stippelen de artsen een heel traject uit, met chemokuren en bestralingen. En het was best goed te behandelen. Ze zou in de lente weer beter worden."
"Zelfs toen ze ziek was, had ze het over haar bundel."
Ook tijdens haar ziekte werkte Carolien door aan haar eerste eigen dichtbundel. "Zelfs toen ze ziek was had ze het over haar bundel. Als het goed met haar ging tijdens haar ziekte, dan werkte ze eraan. Ze had de titel en zocht beelden uit voor bij de gedichten. Aan mij vroeg ze of ik er een paar tekeningen bij wilde maken."
Maar het liep plotseling heel anders. De bundel kwam niet af, want de lente zou Carolien niet meer halen. In oktober vorig jaar overleed ze. "Ze reageerde heel slecht op de chemokuren", vertelt Esmee. "Niemand van ons zag dat aankomen. Het voelde zó oneerlijk."
"Het is prachtig, maar ook pijnlijk."
Als eerbetoon aan haar moeder heeft Esmee de dichtbundel nu afgemaakt en laten drukken. "Ik heb de doos net uitgepakt. Het is prachtig geworden", zegt ze met trots. "Maar het is ook wel pijnlijk hoor. Je vervult de droom van iemand die het zelf niet meer ziet."
De dichtbundels van haar moeder worden in eerste instantie weggegeven. "Dat was de wens van mijn moeder. Ze hoefde er niets aan te verdienen, het ging om het dichten."