Bij veel Afghanistan-veteranen zit het hoog dat de Taliban in opmars is, merken ze bij de Commando & Family Foundation in Heerle. “We hebben daar mensen geholpen, situaties gestabiliseerd en veiligheidstroepen opgeleid. Dat is in één harde klap omgevallen."

Onno is een van de drijvende krachten achter de stichting. Zij houden vrijdag een informele bijeenkomst voor mensen die betrokken waren bij Afghanistanmissies van het Korps Commandotroepen. "Daar kunnen ze met gelijkgestemden praten, steun bij elkaar vinden, hun verhaal met elkaar delen." Er hebben zich al 35 mensen aangemeld. Onno hoopt dat er een stukje verbroedering ontstaat.

De stichting biedt ook laagdrempelige geestelijke hulp aan. Ze probeert problemen te signaleren en de juiste begeleiding aan te bieden.

Van Boven was zelf ruim twee en een half jaar actief in Afghanistan. Hij vindt de huidige situatie schrijnend en verdrietig. “Het is een bittere pil, maar geen verrassing. Ik denk dat iedereen die hier de afgelopen twintig jaar nauw bij betrokken was, heeft aangevoeld dat de opmars heel snel kon komen als we allemaal definitief zouden terugtrekken. Dat vind ik eigenlijk het bitterste. We hebben dit wel geweten, maar we hebben er volgens mij niet goed naar gehandeld.”

Toch noemt hij de missies niet zinloos. “Absoluut niet. We vochten tegen een vrijhaven voor de terreurorganisatie Al Qaida. Dat was écht een andere situatie dan nu, maar dat hebben we wel weten te voorkomen. We zijn tot 2012 ontzettend goed bezig geweest met een vredeshandhaving, hoewel er ook veel werd gevochten.”

Onno vindt het jammer dat sommige veteranen vinden dat hun werkzaamheden voor niks zijn geweest, maar kan zich tegelijk goed voorstellen dat bij sommigen dat gevoel ontstaat. “Je ziet de situatie nu zo verslechteren, maar je moet wel vasthouden aan wat we wel hebben kunnen doen.”

Inmiddels hebben de internationale troepen zich definitief teruggetrokken uit Afghanistan. “Heel jammer,” vindt Onno, “en dat is een understatement. Ik denk dat we hier voor de lange termijn in hadden moeten zitten. Afghanistan is vanuit historisch perspectief al een heel ingewikkeld land, waar we voor een zekere stabiliteit hadden kunnen blijven zorgen. Daardoor hadden we situaties zoals nu kunnen voorkomen. Maar goed, de politiek regeert helaas niet zo ver vooruit. Dat is spijtig.”

De aanpak van het Westen vindt hij kortzichtig, omdat ze niet met een aantal mensen in Afghanistan zijn gebleven. Ook roepen de evacuaties vragen bij hem op. “Waarom zijn we hier jaren geleden niet al mee begonnen? Maar ze doen nu wat ze kunnen. Hopelijk krijgen de mensen die aan onze kant hebben gestaan hier een veilig thuis.”

Hoe de situatie in het land zich verder zal ontwikkelen, kan Onno moeilijk inschatten. “Het is nu zo’n onrustige tijd. Daarna is het aan de Taliban om te kijken met welke hand ze gaan regeren.” Hij is benieuwd of de gematigde politieke kant het wint van de radicalere kant. Waar hij zich voornamelijk druk om maakt, zijn China en Rusland. “Zij gaan nu hun kansen grijpen en slaan hun economische slag. De banden met de Chinezen en Russen gaan volgens mij bepalen welke kant het op gaat. Ik volg het op de voet.”