Ontlading bij familie Voets: 'Deze titel wilde Sanne hebben!'
Vrienden en familie verzamelden zich al op tijd om samen naar de beslissende kür te kijken. “Ik zit hier met zweet in mijn handen voor de televisie”, bekent Jos Voets. Veel liever was hij erbij geweest in Tokyo, maar met alle onzekerheid rondom Covid-19 heeft hij er vrede mee dat ze niet mee konden gaan. “Sanne zou heel bezorgd zijn geweest dat ons iets zou overkomen en dat wil je niet, want haar focus moet op de wedstrijd blijven.”
Sylvia Voets, moeder van Sanne, zag al meteen dat het goed zat. “Ik zag aan haar ogen en haar hele houding dat ze er plezier in had. Ze was vol zelfvertrouwen.” Traditiegetrouw stak Sannes moeder ook nu een kaarsje op. “Dat brandt alleen als Sanne moet rijden.”
Ze zingen zachtjes mee op de muziek van Haevn. “De band heeft het nummer 'Where the heart is’ samen met Sanne bewerkt voor deze kür. Voor ons is het nu ook speciaal geworden. Zodra wij het op de radio horen, gaat die meteen op standje tien.”
"Ze belt altijd om te horen wat wij ervan vonden. En deze keer zei ze zelf al: dit is ‘ie.”
Mieke en Renske, de twee hartsvriendinnen van Sanne, klappen enthousiast mee als de kür er foutloos op zit. “Wij hebben niks met paarden”, lacht Renske. “Maar we weten dat ze al vijf jaar lang dag in dag uit naar dit moment heeft toegewerkt. Voor buitenstaanders lijkt het alsof Sanne altijd wint, maar natuurlijk zijn er ook tegenslagen geweest.” Ze noemt het afscheid van haar paard Vedet. “Dan moet je er als vriendinnen wel staan voor haar.”
Terwijl alle ogen gespannen gericht zijn op het televisiescherm waar de uitslag wordt verwacht, houdt Renske haar telefoon in de gaten. En dan roept ze: “82!”. Het verlossende puntenaantal waarmee de gouden plak zo goed als binnen is.
“Ze wist het zelf al meteen na haar kür”, zegt Jos. Hij had zijn dochter kort vanuit Tokyo aan de telefoon. “Ze belt altijd om te horen wat wij ervan vonden. En deze keer zei ze zelf al: dit is ‘ie.”
Als ook de uitslag van haar enige serieuze tegenkandidaat op dit onderdeel, de Braziliaan Riskalla, binnen is en blijkt dat hij beduidend slechter heeft gescoord, gaat er een zucht van opluchting door de huiskamer. “Sylvia, er moet een medaille bij op de inrit”, roept Jos. Maar eerst gaat er een berichtje naar zijn dochter. “Ze heeft haar titel verdedigd, net zoals ze gezegd heeft. En dat is supermooi!”