Dieven roven paardenstal leeg: 'Zadel kost al gauw duizenden euro's'
Greetje had haar ogen goed en wel open, toen ze zag dat haar telefoon ontploft was. "We hebben een groepsapp met de meiden van de stal. Die stond vol gemiste berichtjes. Maar ik had mijn ogen net open en dacht: dat komt zo wel."
Totdat ze zag dat de politie gebeld was. "Toen kwamen ook de foto's voorbij van de kasten, waar we onze spullen in bewaren. Die waren opengebroken en volledig geplunderd. Ik ben meteen die kant op gereden."
"Verschrikkelijk balen. Voorlopig zit rijden er niet in."
Eenmaal bij de stal, merkte Greetje al snel dat ook haar zadel verdwenen was. "Ik had 'm echt nét. En ik was er zo blij mee. Ik heb een oud paardje van 24 jaar. Een zadel dat zo goed past, is er één uit duizenden. Verschrikkelijk balen, want zie maar eens een nieuwe te vinden. Voorlopig zit rijden er niet in."
Dat geldt ook voor een hoop van haar vriendinnen. "Mijn zadel was niet extreem duur. Maar in de meeste gevallen moet zo'n ding op maat gemaakt worden. En ik ken meiden die nu hun speciale wedstrijdzadel kwijt zijn. Dan heb je het al gauw over duizenden euro's."
Met zulke bedragen, lijkt het erop dat de daders wisten wat ze moesten hebben. "Dit soort diefstallen komt vaker voor in de paardenwereld. Laatst is er in Wouwse Plantage nog een poging gedaan."
De kans is volgens Greetje groot dat de zadels binnenkort ergens in de handel belanden. "Maar dat zal niet in Nederland op Marktplaats zijn. Eerder ergens in het Oostblok of misschien zelfs Amerika."
Het is dus onwaarschijnlijk dat de meiden van de Bergse stal hun spullen ooit nog terugzien. Dat geldt trouwens ook voor een vergoeding. "De verzekering keert niks uit. De paarden stonden buitenshuis, dus dit valt niet onder de inboedel."
"Het mooie is dat vooral leden die niet getroffen zijn door de inbraak doneren. Zij leven heel erg met ons mee."
Om toch nog iets van de schade goed te maken, is er inmiddels een crowdfunding gestart. "Het mooie is dat vooral de leden die niet getroffen zijn door de inbraak daar doneren. Zij leven heel erg met ons mee. Dat hadden net zo goed onze zadels kunnen zijn, zeggen ze dan."
En er is nog iets positiefs: "Dat de paarden zelf met rust zijn gelaten. Dat is het eerste wat je checkt als je aankomt. Maar gelukkig waren ze niet overstuur. Dat er iets met de dieren gebeurt, is het laatste waar je aan wilt denken."