Harrie (98) is bang voor de dood en daarom tekent hij voor zijn leven
Van beroep was Harrie tijdens zijn werkende leven taalkundige. Generaties leraren Nederlands leidde hij op, zijn beroemdste pupil was Wim Daniëls. Tekenen was altijd al zijn hobby.
Honderden tekeningen maakte hij inmiddels. En die zet Harrie dus op zijn facebookpagina. “Want ik heb een computer. Ja, echt waar!” En zijn dochter hangt ze op in het verpleeghuis. “Ik hoor soms: Harrie, wat heb je nu weer getekend? Het gaat rond in dit gebouw bij de bewoners. Ik heb dus ook een beetje een sociale functie”, lacht hij.
Drie jaar geleden, Harrie was toen 95, belandde hij met zijn echtgenote Greetje in een ‘rusthuis voor senioren’, zoals hij het zelf noemt. “Maar daar zit een gevaar aan”, zegt hij met indringende blik. “Dat je te passief wordt. En dat is funest!” Want als Harrie passief wordt, gaat hij somberen.
“Een oude man die verliefd is, dat is toch het mooiste dat er is?”
Tekenen is dus de remedie. Inspiratie voor de tekeningen haalt Harrie, hij is en blijft immers taalkundige, uit de uitspraken die hij om zich heen hoort.
Harrie spaart zichzelf niet. Hij laat een plaatje van zichzelf zien, terwijl hij letterlijk door de mand valt. Hij tekent zichzelf als bange schijterd op een WC. Of in een race tegen de klok. Romantischer is het beeld dat hij maakte van zijn Greetje met een engeltje op haar schouder: “Als een uiting van verliefdheid. Een oude man die verliefd is, dat is toch het mooiste dat er is, of niet?”
Elf jaar kennen ze elkaar nu. Greetje was al twintig jaar weduwe toen een vriendin tegen haar zei: “Ik weet de perfecte man voor jou.” Het gevatte antwoord luidde aanvankelijk: “Hou ‘m zelf maar, want ik hoef hem niet.” Maar de vriendin bleef aandringen.
“Toen hebben we een date gehad, heel modern”, lacht Harrie. In een café in Tilburg ontmoetten ze elkaar voor het eerst. Harrie wist het meteen: “Wóóóóów”, roept hij uit, met een weids gebaar. “Vanaf het begin konden we het goed met elkaar vinden, hè meiske?” Een paar jaar geleden zijn ze getrouwd.
"Ze zeggen dat ze niet bang zijn voor de dood. Maar ze liegen dat ze barsten."
In november wordt Harrie 99. “Deo volente, als God het wil”, lacht hij. “Want je bent er nooit zeker van.” De angst voor de dood is er altijd: “Ik kan hem niet wegwerken, hooguit milder maken. En dan vraag ik aan medebewoners hier, vooral mannen: ‘Zijn jullie bang voor de dood?’ Ze zeggen allemaal nee. Maar ze liegen dat ze barsten.” Harrie lacht: “Het leven is mooi.”
