Kerkuil Yuca is na twee dagen weer terecht: 'Ze was uitgehongerd'
Yuca verdween zaterdagavond toen ze haar rondje over het huis van Sabrina vloog. Ze schrok ergens van, week af en sindsdien was ze spoorloos. Zondag kwamen zeker vijftien dorpsgenoten helpen met de zoektocht, maar dat leverde niets op. Sabrina bracht de dierenambulance op de hoogte, meldde Yuca aan bij dierenopsporingsorganisatie Amivedi en vroeg op social media aandacht voor haar kerkuil. Het dier kan namelijk niet jagen en heeft mensen nodig die haar eten geven.
"Dan ben je zwaar teleurgesteld."
Maandagochtend kreeg Sabrina plotseling een bericht. "Hij zat bij iemand in Berlicum op een schuurtje. Dat is zo'n twee kilometer verderop. Mijn man en ik hebben ons werk meteen laten vallen en zijn er meteen naartoe gegaan." Maar toen ze aankwamen, was Yuca alweer weggevlogen. "Ja, dan ben je zwaar teleurgesteld."
Daarom plaatste Sabrina een oproep op Facebook met de vraag of mensen maandagavond wilden komen helpen met zoeken. "Ik vraag nooit hulp, maar we zijn radeloos en verdrietig", zo stond in de oproep. En het had effect. "Zo'n 25 mensen stonden om half zeven voor onze deur. Dat was echt overweldigend. Er waren zelfs mensen uit Schijndel gekomen. Dat zo veel mensen hier stonden, heeft ons echt heel erg geraakt", vertelt Sabrina.
De groep ging zoeken in het gebied waar Yuca voor het laatst was gezien. "Iedereen kreeg een eigen stuk. Maar opeens werd ik gebeld door degene die Yuca vanochtend op zijn schuur had gezien. Hij zei dat hij dacht dat hij de uil weer geluid hoorde maken. Yuca krijst namelijk als ze honger heeft, en ze had al sinds zaterdagochtend niet gegeten."
Sabrina snelde ernaartoe en tot haar geluk zag ze daar haar geliefde kerkuil. "Het was heel emotioneel om haar weer te zien. Ze zat in een hele grote kerstboom, dus ik moest op een ladder om haar ertussenuit te halen. Maar het was lastig, want de boom was zo dichtbegroeid. Ik moest veel takken aan de kant duwen om haar te pakken. En ik wilde haar vleugels niet beschadigen, dus ik moest haar lijfje en vleugels tegelijkertijd pakken", vertelt Sabrina.
Toen ze Yuca eenmaal had, reageerde de verloren vogel meteen vertrouwd. "Toen ze op mijn hand zat maakte ze direct het geluidje dat ze maakt als ze rustig is. Ze was wel uitgehongerd, want ze had zaterdag voor het laatst gegeten. Dus ik heb haar onmiddellijk eten gegeven."
Inmiddels zit de kerkuil weer veilig in haar eigen boerenschuur. "Echt super fijn. Mijn man en ik hebben sinds zaterdag niet geslapen, maar vanavond slapen we als een roosje. Yuca laten we vanavond even met rust, want die moet ook wel bijkomen."