Buurtbemiddeling Tilburg bestaat deze maand 20 jaar. De organisatie komt vooral in actie bij geluidsoverlast, treiterijen of bijvoorbeeld een ruzie om een parkeerplaats.

“Soms is het schrijnend om te zien dat buren elkaar vaak niet eens kennen of elkaars naam niet weten.” Gerard benadrukt in gesprekken altijd dat hij onpartijdig en vrijwillig werkt. “Wij zorgen dat beide partijen onafhankelijk van elkaar hun verhaal doen. Ik zeg altijd: ‘Als mens heb je een oordeel maar als bemiddelaar niet'.”

Nadat hij beide verhalen heeft aangehoord, komt er een bemiddelingsgesprek. “Wij zijn geen rijdende rechters: we vellen geen juridisch oordeel. Wij proberen mensen zelf na te laten denken over mogelijke oplossingen en ze dichter bij elkaar te laten komen. Dat lukt in 8 van de 10 gevallen.”

Na vier tot zes weken peilen de bemiddelaars of de ruzie nog steeds is opgelost. “Het allermooiste is als je echt een doorbraak bereikt tussen de buren."

Gerard herinnert zich een ruzie tussen een man en het gezin ernaast met kinderen die veel lawaai maakten. "Zij hadden al een tijd een verblijfsvergunning, maar spraken geen woord Nederlands. De buurman kon geen contact met ze krijgen.”

Voor het gesprek was een tolk nodig. De vader van het gezin vertelde dat ze in het land van herkomst boeren waren en nooit op school hebben gezeten. De ouders gaven toe dat ze geen idee hadden hoe ze met hun nieuwe situatie om moesten gaan. “De kinderen waren het helemaal niet gewend om in een rijtjeshuis te wonen. Ze waren altijd buiten.” De man die de melding maakte, sprak af om op de koffie te komen bij zijn buren. “Dat is het mooiste wat je kunt bereiken.”

In gesprek gaan met elkaar, daar gelooft Gerard heilig in. Toch komt het niet altijd tot een bemiddelingsgesprek. “Praten met elkaar heeft altijd toegevoegde waarde. Ik snap ook wel dat mensen denken: zoek het maar uit, maar dat vind ik altijd wel jammer. Als buurtbemiddelaar moet je je het niet aantrekken als iemand niet wil praten, hoe hard je je best ook doet.’

Van Laarhoven heeft bijna alle wijken in Tilburg gezien. “Ik heb een goed pensioen en woon in een groot huis in een mooi dorp. Ik kom voor het eerst ook in wijken waar half Nederland een mening over heeft, maar ik ben bang dat die mensen nooit in die wijken komen.”

“Als ik daarna in een rijkere wijk moet bemiddelen, denk ik wel eens: mensen, waar maken jullie je druk over? In gesprekken proberen we te bereiken dat mensen dat ook zelf inzien."