Hij haalde afgelopen week ruim tweehonderd handtekeningen op. Zaterdagmiddag zijn die, als protest tegen de beroerde staat van het pad, aangeboden aan wethouder Rob van Otterdijk.

Henk was veertig jaar lang vrachtwagenchauffeur. Hij mist tegenwoordig een been, waardoor hij in een rolstoel zit. Sinds kort woont hij in het nabijgelegen woonzorgcentrum Berkenheuvel. Evenals veel bewoners gaat hij graag de natuur in. Maar omdat het rolstoelpad er zó slecht bij ligt is dat bijna onmogelijk: "Verschrikkelijk, het lijkt Parijs-Dakar wel", zegt hij. Net als veel ouderen hoopt hij dat het pad snel wordt opgeknapt.

Wethouder Rob van Otterdijk kwam zaterdagmiddag naar het bos om de handtekeningen in ontvangst te nemen. Om zelf aan den lijve te ondervinden hoe slecht het pad is maakte hij, voortgeduwd door actievoerder Peter van Stiphout, een klein ritje in een rolstoel. De wethouder reed door een kuil en erkende dat het niet te doen is.

"Dit rolstoelpad is in 2001 aangelegd en is de laatste jaren aan de aandacht van de gemeente ontsnapt", zegt Van Otterdijk. Hij wil dat het pad de komende maanden wordt opgeknapt, zodat het weer begaanbaar is voor mensen met een rolstoel. Peter van Stiphout is tevreden met die toezegging, maar hij is ook kritisch: "Eerst zien, dan geloven", zegt hij.

Oud-vrachtwagenchauffeur Henk, die in een rolstoel zit, was als chauffeur wel wat gewend. Hij reed ooit van Nederland naar China over slecht begaanbare wegen: "Na Moskou hielden de goede wegen op", zegt hij. Het rolstoelpad hoeft voor hem geen 'gladde biljarttafel' te worden, maar zoals het er nu bij ligt dat kan echt niet.