De ene moord is de andere niet
Moorden. Het zijn heftige zaken die je bijblijven. Het verbaast me iedere keer weer waarom mensen elkaar naar het leven moeten staan. Maar de ene moord is de andere niet.
"Ik wist meteen: daaronder is het foute boel."
Dinsdag 18.36 uur: ‘Schietpartij Wouwsestraatweg Bergen op Zoom’. Zo'n persalarm krijg je niet vaak. En dan ook nog met een zwaargewonde die op straat ligt. Gas erop. Toen ik van verre – het was al donker - de knipperlichten zag van de politiehelikopter die boven de plek cirkelde, wist ik meteen: daaronder is het foute boel. Als verslaggever moet je erbij zijn.
Het was breed afgezet met lint. Bij het eerste kruispunt hield niemand zich aan de stoplichten. Wegwezen dus. Ik parkeer altijd op enige afstand.
Eén keer belandde ik letterlijk op de plaats delict. Ik reed achter de gillende sirenes aan, bij toeval. Op weg naar een jonge kerel die was beschoten en gestoken. Ze probeerden zijn leven te redden. En ik stond er zowat bovenop, half op de stoep geparkeerd, bij de ambulance. De politie maakte een afzetting met lint en later hekken. En mijn wagen stond daarbinnen en dat was lastig.
"We gooien niet alles online."
Je kunt ook te vroeg ergens zijn. Die jongen heeft het trouwens niet overleefd. Na drie kwartier reanimeren was het gedaan. Ook zo'n zaak die je nooit vergeet.
In Bergen op Zoom parkeerde ik dus op afstand en wandelde rustig de wijk in. Eerst wat sfeer proeven. Wat zeggen mensen? Mijn collega's hadden al beelden gemaakt, zowel foto's als video. En let wel: die gaan dan naar de redactie en die selecteert wat er wel en wat niet wordt gebracht. We gooien niet alles online.
In de verte zag ik iemand van het arrestatieteam met helm en geweer een gebouw onder schot houden. Dat was het theehuis. Er volgde een inval.
Intussen zag ik ook de eerste toeschouwers met hun mobieltje die foto's hadden van het lichaam van het slachtoffer, toen nog zwaargewond. Vanaf een afstandje gemaakt. Nog voordat de brandweer er een scherm omheen had gezet. Bewegingsloos lag hij op een stoepje naast een elektriciteitshuisje. Om de hoek bij dat theehuis, waarvan het verband met het schieten nog steeds een raadsel is.
"Soms is het een verzameling losse 'feitjes’ waar je weinig mee kan."
Ik sprak buurtbewoners die weten hoe het zit en wie er is ‘neergeschoten’. Eigenaar van dat en dit. En dat er ‘oorlog’ komt tussen families want hier komt natuurlijk een reactie op. Ik snap de emoties en geruchten maar het is soms is het een verzameling losse 'feitjes’ waar je weinig mee kan.
Je weet niks officieels op zo'n avond. Daarom is zelf kijken en luisteren goed. We konden al gauw meer melden. De doorzeefde auto, bewaakt door agenten. In de luwte en in het donker. Een rechercheur met fototoestel grapte nog half serieus: ‘Niks aanraken! Je wil je DNA hier niet achterlaten.' En gelijk heeft hij. Rond middernacht was er weinig meer te zien: het onderzoek was in volle gang. De politie had ook een splinternieuw mobiel kantoor neergezet.
"Het was zo druk dat er veel mensen buiten stonden en elkaar troostten."
En dan een dag later ging ik terug. Bij daglicht eens zien. Ik merkte dat ik op sommige plekken te veel was. Bij het huis van het slachtoffer kwamen familie en vrienden op bezoek. Het was zo druk dat er veel mensen buiten stonden en elkaar troostten. Aangrijpend.
De plek waar de Bergenaar was neergeschoten was leeg. Soms wat scholieren die kwamen kijken. Een auto die even stopte. Een bergje zand bedekte de bloedvlekken. Dopjes van injectienaalden van het ambulancepersoneel lagen er nog. Alles is geregeld in ons land: het opruimen en fatsoeneren van een plek waar net iemand vermoord is niet.
Ik was eigenlijk nog volop bezig met de gebeurtenissen in Halsteren toen deze schietpartij volgde. Oók een heftige zaak. De opzettelijke dood van een ex-supermarkteigenaar die aan het licht is gekomen. En dan realiseer je je dat de meeste moord en doodslag achter gesloten deuren plaatsvindt. Geen Wilde Westen zoals in Bergen op Zoom waarbij de kogels in het rond vlogen en we van geluk mogen spreken dat er geen voorbijgangers geraakt zijn.
We hebben dit jaar tot nu toe negen gevallen van moord en doodslag in Brabant. Dat is zo'n beetje in lijn met de trend die je al jaren ziet. Bijna alles is relationeel geweld, zoals dat heet, tussen partners of familieleden. Eén zaak was op straat, de Ploosschehof in Den Bosch, begin september. En die in Bergen op Zoom dan. De rest was allemaal in huis.
"Dat zou héél uitzonderlijk zijn na zo'n lange tijd."
Een moordonderzoek kan om meer redenen opvallen. De zaak van de Halsterse supermarkteigenaar Chris en zijn vrouw Mia is er eentje. Tien maanden na de dood van de man is het officieel een moordonderzoek. Zonder dat we precies weten van de hoed en de rand.
We weten alleen over de arrestatie van een Tilburgse vrouw die Grinwis en partner hielp. De rechter-commissaris vond het dossier sterk genoeg om die verpleegkundige of therapeut langer in de cel te houden. Maar het kan nog steeds dat de plotselinge dood van Grinwis een aaneenschakeling was van toevalligheden.
Of het kan zelfs een dubbele moord worden. Want als ze ook in het lichaam van Mia sporen vinden van opzet dan verandert dat de boel weer. En dat kan betekenen dat in de moordstatistieken er ineens zomaar twee mensen bijkomen. En dat zou héél uitzonderlijk zijn na zo'n lange tijd.