Ben van Bilzen heeft ze allemaal over de vloer gehad in zijn materiaalkamer. In de loop der jaren kwamen er tal van spelers, managers, trainers en scheidsrechters een bakje koffie bij hem doen. "Dan ging het over privézaken, want met wedstrijdzaken bemoei ik me niet."

Ben is Ben. Sympathiek, geen grote prater en naast clubicoon in Breda ook een cultheld. Het is daarom niet gek dat de materiaalman dit seizoen met zijn beeltenis op de seizoenkaart van NAC prijkt. Een mooie en terechte hommage aan de man die aan zijn vijftigste jaar bezig is bij de Bredase club. Hij is geliefd. "Als oud-spelers hier moeten voetballen, komen ze altijd eerst naar mij als ze uit de bus zijn gestapt", zegt Ben, wat verlegen maar trots.

Helaas is de aanloop de laatste jaren stukken minder geworden. Een dag voor zijn verjaardag zit Ben dan ook de meeste tijd alleen in zijn materiaalkamer in de catacomben van het Rat Verlegh Stadion. De spelers trainen al sinds jaar en dag in Zundert en het kantoorpersoneel weet de weg naar het onderkomen van de materiaalman steeds minder te vinden.

"Af en toe is het heel eenzaam", zegt Van Bilzen dan ook. "Vroeger trainden de jeugd en het eerste elftal hier nog en was het veel levendiger. Nu zie ik de spelers vaak alleen op wedstrijddagen. Maar ik moet dat accepteren."

"Ik ga niet thuis achter de gordijnen zitten", vervolgt de vriendelijke materiaalman. "Ik heb de pech dat ik alleen woon. Tot vier jaar geleden nog met mijn zus, maar ik ben nu alleen over. Daarom ben ik blij dat ik dit nog kan doen en het zeker nog niet beu. Anders was ik er al lang mee gestopt. Ik kom hier nog elke dag met plezier, maar ik zou er wel blij mee zijn als er weer wat meer mensen langskwamen."

Ondertussen doet Ben de was in een van de machines en pakt een volle wasmand om aan het nodige opvouwwerk te beginnen. Ook op zijn verjaardag zal zijn dag er zo uitzien. "Dat is geen reden om een dag vrij te zijn", zo vindt hij. "Ik ga gewoon werken en maak mijn dag vol."

Ondertussen kletst Ben over de verloren wedstrijd van NAC tegen Volendam. Die verloor NAC waardoor de club op een schamele vijftiende plek staat in de eerste divisie. Zijn geliefde club heeft het weer eens moeilijk en staat zelfs op het punt om verkocht te worden. "Ach, ik ben er van overtuigd dat alles goedkomt", zo zegt hij. "Dit is niet het ergste wat ik heb meegemaakt."

Ben denkt liever aan de hoogtepunten, die er volgens hem ook weer gaan komen. Wat hem betreft gaat hij die meemaken. "Ik blijf hier werken zolang mijn gezondheid het toelaat en de club vindt dat ik het nog kan en mag doen. We wachten wel af."

Ben begint te stralen als de schoonmaaksters Mavis en Mariska binnenkomen. Hun werkdag zit er op. "We komen als we klaar zijn altijd een bakkie doen bij ome Ben", zegt Mavis. "Gezellig toch!" En daar is Ben het helemaal mee eens.