"Wandelen, wandelen." Regelmatig moesten de trainers hun pupillen op leeftijd eraan herinneren dat rennen toch echt uit den boze is.

Want voor wie nog nooit gehoord heeft van walking football: het grote verschil met 'normaal' voetbal is dat het op een kleiner veld met dito doeltjes gespeeld wordt. Daarnaast mag de bal niet boven heuphoogte komen én moet er vanzelfsprekend gewandeld worden. En dat blijkt voor sommigen nog best lastig.

De 72-jarige Rien de Weert is trainer van het Hoevense walking footballteam. Hij zag hoe de sport de afgelopen jaren, mede door een bekende ambassadeur als Mister Ajax Sjaak Swart, groeide. "Je zag het in Nederland populairder worden. Het werd ook steeds beter begeleid. Bijvoorbeeld met een fysiotherapeut, omdat blessures toch steeds meer op de loer liggen. Het ging goed, tot corona alles stillegde."

"De afgelopen twee jaar lag het door de pandemie inderdaad een beetje op z'n gat", vertelt Nic van Dongen (77). Hij begon een aantal jaar geleden met zijn missie om meer ouderen uit de gemeente Halderberge het veld op te krijgen. "Je moet lekker in beweging blijven. Zelf speel ik ook fanatiek mee."

Al gaat het volgens hem zeker niet om de winst. "Talent hoef je niet te hebben. Het gaat erom dat je iedere week lekker een uurtje in de buitenlucht ben."

En ook de derde helft is niet onbelangrijk. Al zullen de bekende kratten bier niet zo snel op tafel verschijnen. "We trainen in de ochtend, dus we houden het bij een bakje koffie", lacht Nic. "Maar zonder gekheid: als we van het veld af komen, drinken en kletsen we altijd gezellig wat na. Dat sociale contact speelt een grote rol."

Voor een groot deel van de deelnemers was het dinsdag trouwens de eerste keer dat ze op het veld stonden. "Ik heb nooit gevoetbald, maar dit smaakt naar meer", vertelt een man. Even daarvoor schoot hij een bal vanaf de middellijn in het kleine doeltje. "Die was niet onaardig. Maar net miste ik ook van dichtbij, dus er is nog ruimte voor verbetering."