Jos moest snel luiers en aspirines kopen voor vluchtelingen op zijn camping
“Ik kreeg een appje met de vraag of we noodopvang konden regelen voor honderd vluchtelingen. We zijn sinds kort dicht en hebben de ruimte. Nou, toen begon het circus. We hebben afgelopen zondag tot heel laat overlegd en maandag kwamen de eerste mensen aan", vertelt Jos de Punder.
"Ik stond vanochtend met drie karren vol boodschappen bij de supermarkt."
Dat was even aanpoten voor de eigenaar en vrijwilligers. "We moesten een hoop praktische zaken regelen. Denk aan paracetamol, babyvoeding, luiers en noem maar op. Ook moesten we zorgen voor avondeten en ontbijt. Dus ik stond om acht uur vanochtend bij de Lidl met drie karren vol boodschappen voor het ontbijt. Met een team natuurlijk, ik doe dat niet alleen."
Hoewel hij gewend is aan veel gasten, is dit toch heel anders. "Er kwam ineens een grote groep die snel gehuisvest moest worden. Rond halfnegen 's avonds kwamen de bussen aan. We hadden zeker dertig begeleiders die elk gezin naar hun huisje kon begeleiden. Dat ging heel goed."
Hij moest kort nadenken over het besluit om honderd vluchtelingen te huisvesten: "Het was even schrikken. Dat zijn we niet gewend. We hebben hier in de buurt een asielzoekerscentrum en daar is het hartstikke druk en nu gaan wij dit doen als vakantiepark. De gastvrijheid is geen punt, maar kan het? Past het? Maar uiteindelijk dachten we: we moeten hier gewoon aan meewerken, we gaan ervoor, we doen het."
"Er zijn mensen bij die helemaal niks hebben."
Nu iedereen gesetteld is, is het rustig op het park. “Iedereen heeft een zware dag gehad gisteren en rust uit, kijkt tv. Het eerste wat iedereen vroeg bij binnenkomst, was: ‘Wat is de Wifi-code?’ Haha! Verder zijn we aan het inventariseren wat voor extra kleding en speelgoed er nodig is. Want er zijn mensen bij die echt helemaal niks hebben.”
LEES OOK: Vluchtelingengezinnen aangekomen in Oisterwijk