Ad Buiting (69) werd op 11 maart vorig jaar ziek. Het begon met wat leek op een onschuldige verkoudheid of lichte griep. Amper twee weken later, op 22 maart, overleed hij aan corona in het Radboudumc in Nijmegen.

Maar tijd om te rouwen had dochter Patty niet, want ondertussen lag ook haar moeder Maria Buiting (67) in kritieke toestand in het ziekenhuis. Zij zou uiteindelijk op 12 mei aan corona overlijden.

Op afstand huilen
Het wrange is dat door de coronamaatregelen en alle beperkingen het rouwen bijna kil was: "Je kon elkaar niet aanraken om te troosten, geen knuffel geven, het was huilen op afstand", zegt Patty. Alleen toen ook haar moeder overleed hebben Patty en haar zussen elkaar even vastgehouden, omdat het echt niet meer anders kon.

De echte klap van het verlies van beide ouders kwam pas dit jaar. Patty ging in therapie. Zij had nachtmerries van wat zij in het ziekenhuis allemaal had gezien.

'Al het vocht naar hun hoofd'
"Als mensen op hun buik liggen met corona, dan gaat al het vocht naar hun hoofd. Dan verdwijnen de neus, mond en ogen bijna en wordt het hoofd enorm groot", zegt Patty. Dat beeld staat op haar netvlies gebrand.

Wat Patty verder voor de rest van haar leven bij blijft is de snelheid waarmee alles ging. Eind februari stond haar vader nog in de tuin te werken. Een paar weken later was hij dood.

Afscheid nemen
Van haar vader heeft Patty niet echt afscheid kunnen nemen. "Vlak voordat hij in coma raakte zei hij nog: het komt wel goed meisje." Daarna konden ze niet meer met elkaar praten. Met haar moeder heeft Patty nog wel uitgebreid kunnen praten voordat ze stierf.

Eigenlijk zou vorig jaar al een herdenking worden gehouden voor de coronaslachtoffers in Sint-Oedenrode. Maar een tweede coronagolf gooide toen roet in het eten. Nu kon de herdenking wel doorgaan zaterdagavond in de Sint-Martinuskerk. Toen was er eindelijk de mogelijkheid om samen te rouwen, te huilen en elkaar te steunen.