In de woonkamer van Marchia (73) en haar man Jan springt het grote, blauw met witte poppenhuis op een verrijdbare standaard meteen in het oog. Met dat poppenhuis is Marchia al tien jaar bezig. "Het bankstel in de woonkamer wil ik nog een keer opnieuw maken want dat kan beter", zegt ze kritisch op haar eigen werk terwijl ze het poppenhuis aan de zijkant openmaakt.

De bloemetjes aan de randen van het huis zijn niet van echt te onderscheiden. En wie van dichtbij in een kamertje kijkt, vergeet even dat het huis onbewoonbaar is. Tot in de kleinste details klopt het. Haar hele leven heeft Marchia al een liefde voor poppenhuizen, maar dertig jaar geleden is ze begonnen met het zelf maken van de huizen.

"Ik zocht iets om bezig te blijven", vertelt ze. Marchia werkt niet meer dus bezig blijven doet ze zeker. Het hele huis staat vol. "Mijn dochter neemt wel eens tweedehands kastjes mee, omdat ik geen plek meer heb in de andere kasten", lacht ze. Dat is voor Marchia een van de redenen waarom ze van het kleine houdt. "Je huis rekt zich niet zomaar uit", zegt ze.

Het liefst maakt Marchia haar poppenhuizen met simpel en goedkoop materiaal. "Ik gebruik vaak ijsstokjes of van die houtjes die ze bij de Chinees hebben en ik gebruik ook veel papier", legt ze uit. "Het is een hobby die je zo duur kan maken als je wilt."

Bijna alles in de poppenhuizen van Marchia is zelfgemaakt. "Soms zie ik iets wat ik heel mooi vind en dan koop ik het, maar ik vind zelf bezig zijn het leukst dus dat doe ik dan ook", vertelt ze. En dat is nog een heel gepuzzel want alle meubels in het poppenhuis, moeten op schaal worden gemaakt.

De hobby kost veel geduld. "Ik ben af en toe heel ongeduldig, bijvoorbeeld als iets lang moet drogen", lacht ze. "Dan ga ik even iets anders doen en ga ik later weer verder." Dan kan ze zo nu en dan de tijd verliezen, zeker als haar man voor zijn hobby een paar weken naar Noorwegen is om te vissen. "Ik ben dan hele dagen bezig omdat ik zelf kan bepalen hoe laat ik eet en wat ik doe. Als ik dan een afspraak heb, zet ik wel eens een wekker."

Op het bureau, dat vol ligt met materialen en gereedschap, ligt ook een schrift met tips om een papieren bloemetje zo precies mogelijk te maken. "Er zijn een hele hoop mensen met dezelfde hobby als ik", vertelt Marchia. "Ik kijk soms in boeken maar ook op internet. Zo krijg ik nieuwe ideeën of ik zoek op hoe ik iets moet maken."

"Ik zit ook in Facebook-groepen met mensen die dezelfde hobby hebben", zegt ze. "En ik ben een keer naar een beurs geweest met mijn eigen kraampje." Maar naar beurzen gaat Marchia niet meer. Het gaat haar vooral om het bezig blijven. En dan blijft ze voorlopig doen. "Want je kan jezelf altijd blijven verbeteren."