Man verdacht van misbruik nichtjes: 'Je sloeg gewoon toe, in een vol huis'
Op 23 november heeft de rechtbank de verdachte vrijgesproken vanwege onvoldoende bewijs.
De man zou zijn nichtjes hebben misbruikt tussen 1997 en 2001. Hij was in die periode rond de twintig jaar, de vrouwen zo’n vijf jaar jonger. Volgens zijn nichtje Jenneke begon haar neef met kietelen en daarna kwam de vraag ‘laat eens zien dat je een meisje bent’. En dat ging verder met het aanraken van de vagina.
De verdachte zelf zegt hier geen herinneringen aan te hebben. ‘’We hebben als kinderen gewoon gespeeld en toen we veertien waren weleens gestoeid, zoals neefjes en nichtjes dat doen.’’ Dat was volgens hem altijd met de kleren aan en hij heeft de meiden nooit bloot gezien.
Maar Marlies en Rianne geven los van elkaar eenzelfde verklaring over het kietelen, het betasten van de vagina en borsten en het met de hand in de broek of onder de rok gaan. Dat gebeurde volgens de nichtjes met regelmaat, ook als er andere neefjes en nichtjes bij waren. Maar ook hier kon de verdachte zich niks van herinneren. ‘’Ik vind het moeilijk om deze beschuldigingen aan te horen.’’
‘’Het niet gehoord worden was ‘killing’.''
Jarenlang werd het misbruik daarna verzwegen uit angst. Maar toen het uiteindelijk uitkwam werden de nichtjes niet als slachtoffers gezien. ‘’De familie verwijt mij dat ik jou wil zwartmaken. Maar waarom zou ik dat doen? We hadden nauwe familiebanden en mijn moeder werkte bij jullie’’, vertelde Marlies terwijl de tranen over haar wangen liepen. ‘’Het niet gehoord worden was ‘killing’. En dan vooral jouw emotieloze en gevoelloze reacties.’’
De slachtoffers gaven aan dat de familie en de kerk van het misbruik wisten, maar dat er geen actie werd ondernomen. En dat terwijl de man altijd met kinderen omging in de kerk. ‘’Jij mocht gewoon leiding blijven geven aan tieners, gewoon blijven oppassen op kleine kinderen, terwijl er kritisch gekeken had moeten worden naar jouw seksuele normen en waarden’’, zei Marlies.
‘’Ik wil dat je mij aankijkt, ik wil tegen jou spreken.’’
Jenneke mocht als eerste haar slachtofferverklaring voorlezen. ‘’Ik wil dat je mij aankijkt, ik wil tegen jou spreken’’, zei Jenneke met woede in haar stem. ‘’Vroeger dacht ik dat het normaal was als je neef je achterna komt op de wc of op je eigen slaapkamer’’, vertelde ze. ‘’Maar eigenlijk wist ik dat het niet normaal was, maar ik verstijfde elke keer.’’
Jenneke heeft er nog altijd last van. ‘’Terwijl ik weet dat mijn collega mij niet wil betasten en dat een vriend die mij achternaloopt zich niet aan mij gaat vergrijpen.’’
''Je sloeg gewoon toe in een vol huis tijdens een verjaardag.''
‘’Ik dacht dat ik veilig was bij mijn familie'', begon Rianne haar verklaring. ''Maar je sloeg gewoon toe, in een vol huis tijdens een verjaardag. Of als je aan het oppassen was.’’ Ze gaf aan dat ze hem vaak van zich af duwde en schreeuwde om hulp. ‘’Maar als iemand het zag werd het afgedaan als een spelletje en als iemand mij hoorde schreeuwen werd mij verweten dat het wel wat minder kon.’’
De drie nichtjes vinden alle drie dat de reactie van de familie traumatisch was. ‘’Wij zouden hem maar moeten vergeven’’, aldus Jenneke. ‘’Ik ben nooit gehoord’’, vulde Marlies aan. ‘’Niet door hem en niet door alle andere betrokkenen.’’
De advocaat van de verdachte vindt de verklaringen vaag en niet betrouwbaar. En daarom eiste ze volledige vrijspraak. Over twee weken doet de rechtbank uitspraak.
Op 23 november heeft de rechtbank de verdachte vrijgesproken vanwege onvoldoende bewijs. Behalve de verklaringen van de nichtjes is er geen ander bewijs in deze zaak. Daarom sprak de rechter de man vrij.