"Knalroze, turquoise en paars, ik heb heel wat kleuren in mijn haar gehad. Dit blauw past bij me. Ik heb een druk leven, veel vrienden en een moestuin waar altijd wat te snoeien en zaaien valt. Er is weinig tijd om steeds te experimenteren met kleurtjes. Ik vind het wel prima zo. Met blauwe shampoo en blauwe haarspray hou ik de kleur fris.

Als je er opvallend uitziet en je zit je lekker in je vel, dan krijg je positieve reacties. Maar toen ik een burn-out had, straalde ik dat uit en dan ben je snel doelwit van mensen die vervelende dingen roepen, of kinderen die je uitschelden. Dat gebeurde soms meerdere keren per dag en ik kon 't echt niet handelen. Ik had geen schild waarmee ik me kon verweren.

Als ik nu te horen krijg dat ik eruit zie als een clown, raakt me dat niet meer. En het bijzondere is, als mensen dat merken, dan krijgt zo'n gesprek meteen een positieve wending. Of ze lachen me hartelijk toe, alsof ik de wereld een stukje vrolijker maak."

"Als kind had ik een bril en een beugel, en ik werd ook een beetje gepest. Ik wisselde van school en daar droegen m'n klasgenoten eigenzinnige kleding en kapsels. Er ging een wereld voor me open, zo van: wauw, dat is er allemaal ook nog! Mijn haar was lang en bruin, en ik besloot het radicaal anders te doen, liet het helemaal kort knippen met groene stekels. Mijn vriendje wist niet wat hij zag, zo'n overgang!

Roze en paarse vlechtjes, het was gaaf maar daar hing een prijskaartje aan van 300 gulden. Dat was wel even schrikken, zeker omdat het weer snel uitgroeit. Sindsdien doe ik het zelf.

Dit opvallende past bij mij. Mijn moeder heeft me ook altijd geaccepteerd. Bijna 80 is ze nu, en ze vindt het prima hoe ik eruit zie."

"Volgens mij ben ik geen saai persoon, en ik vind dat m'n haren daar onderdeel van zijn. Wat extreme kapsels en extremere kleurtjes, dat past bij mij. Voor mij is het een belangrijke manier om mezelf uit te kunnen drukken.

Ik woon in Bergen op Zoom, maar reis nog steeds af naar Eindhoven voor een bezoek aan mijn favoriete kapsalon. Dan neem ik een dag vrij van m'n werk. Bij andere kappers stapte ik wel eens behoorlijk wanhopig naar buiten, omdat het helemaal niet was wat ik bedoelde. Hier krijgen ze cart blanche, en het is altijd mooi."

"Tien jaar geleden werkte ik bij McDonalds, mijn haar was in die tijd felroze en paars. Op de derde werkdag kwam de manager naar me toe en zei: luister eens, ik vind dit niet zo representatief naar de klanten toe. Maar ik deed schoonmaakwerk en hielp helemaal geen klanten. Bovendien had ik altijd een petje op.

Tegenwoordig zijn de meeste werkgevers gelukkig veel makkelijker over haarkleuren. Momenteel werk ik thuis voor een callcenter, dus 't maakt ook niet uit hoe ik eruit zie.

Ik werk het ongeveer eens in de twee weken bij, omdat de kleuren anders wat vaal worden. Dan krijg ik een beetje een kleurloze uitstraling, dat vind ik niet zo fijn. Die kleuren, ik kan echt niet meer zonder."