Marloes verkoopt drop in Nieuw-Zeeland: 'Mensen kunnen niet zonder'
Als Omroep Brabant Marloes (63) belt, staat ze eigenlijk op het punt om naar bed te gaan. Het is er twaalf uur later, maar ze blijft graag nog op om over haar passie te vertellen: haar twee winkels. “We hebben alle Nederlandse producten. Appelmoes, groenten in pot, Senseo koffie. Ook heel veel koekjes zoals krakeling en speculaas. Nederlanders zijn er echt gek op.”
"Mensen kunnen blijkbaar niet zonder drop!"
Sinterklaas is bijna in Nederland en dat wordt in Nieuw-Zeeland nauwlettend in de gaten gehouden, want daar vieren de Nederlanders het ook. Uiteraard komen ze dan bij Marloes uit. “Ik heb duizenden chocoladeletters binnen. Pepernoten, taaitaai. In Nieuw-Zeeland geven ze alleen met Kerstmis cadeautjes aan elkaar, maar veel Nederlanders hier hebben de traditie aangehouden om toch nog iets met Sinterklaas te doen. In het hele land worden Sinterklaasfeestjes gehouden.”
De meest gevraagde producten in de winkels van Marloes:
- Drop. en dan vooral muntdrop
- Hollandse kaas
- Senseo koffie
- Stroopwafels.
- Paprikachips
Marloes heeft net een lange lockdown achter de rug. De winkels moesten twaalf weken dicht. “Het was van de ene op de andere dag. Ik heb veel kaas moeten weggooien.” Haar webwinkel draaide overuren, want de Nederlanders in Nieuw-Zeeland wilden toch graag de producten van ‘thuis’ blijven gebruiken. “Ik ben constant aan het werk gebleven, want ik kon pakketten versturen. Mensen kunnen blijkbaar niet zonder drop! Sinds woensdag mag de winkel weer open. Wel met mondkapjes op en je moet afstand bewaren.”
"Heel vaak horen klanten een andere klant Nederlands spreken. Dan beginnen ze samen een praatje terwijl ze elkaar nooit gezien hebben."
Thuis spreekt Marloes weinig Nederlands omdat haar man uit Schotland komt, maar in de winkel kan ze haar moedertaal volop gebruiken. Zestig procent van de klanten spreekt Nederlands. “Veel Nederlanders komen hier een keer in de een of twee weken boodschappen doen. Ook komen ze van ver en als ze dan in de buurt zijn slaan ze Nederlandse producten in.”
Haar ‘Go Dutch’ winkels zijn een ontmoetingsplek geworden. “Heel vaak horen klanten een andere klant Nederlands spreken. Dan beginnen ze een praatje terwijl ze elkaar nooit gezien hebben. In een vreemd land voel je je zo meer betrokken. Ik heb een tijdje een café bij de winkel gehad. Buiten stonden wat tafels en stoelen en dan verkocht ik koffie met appelgebak, maar ik had het te druk met de winkel om dat erbij te doen. Er komen ook klanten die producten van Nederlanders hebben geprobeerd en dan blijven komen.”
In de jaren tachtig verhuisde Marloes met haar ex-man naar Nieuw-Zeeland. Na een paar jaar kwamen ze terug naar Middelbeers omdat ze haar ouders, zes broers en vier zussen miste. Uiteindelijk vertrok het stel toch definitief naar Nieuw-Zeeland. Het land bleek een prima plek om haar kinderen op te laten groeien: ze kreeg twee jongens en een meisje.
Marloes kreeg een parttimebaan op het kantoor bij de importeur van Nederlandse producten. In 2007 nam ze de winkels over. “Een winkel is in Auckland en de andere in Orewa, ten Noorden van Auckland. Ze liggen veertig kilometer uit elkaar. Al het personeel spreekt Nederlands. Soms gebrekkig, maar ze hebben allemaal een Nederlandse achtergrond omdat hun ouders bijvoorbeeld in Nederland geboren zijn.”
Inmiddels is Marloes oma van twee kleinkinderen. Er komen er nog twee aan. Ze is de enige van het grote gezin die buiten Nederland is gaan wonen. Ver weg van haar moeder in Middelbeers waar ze nu aan het einde van ons gesprekje aan moet denken. “Mijn moeder van 95 zal dit ook leuk vinden.”
