“Er ging bij mij al snel een alarmbelletje rinkelen”, vertelt Erik. “Je vindt af en toe een dode ree, maar deze zijn vaak dood gegaan na een verwonding. Dat is nu niet het geval. Deze kalveren zijn bijna allemaal gestorven in hun slaap.”

Niet alleen Erik zelf heeft dode kalveren gevonden. Ook zijn collega's vonden er al meerdere. “Eerst dachten we dat het alleen in West- en Midden-Brabant speelde. Een van mijn collega's vond er deze week nog drie. Nu hebben we ook van een collega uit Oost-Brabant gehoord dat het daar speelt.”

Buiten het feit dat het niet normaal is dat er zoveel dode kalfjes gevonden worden, is er nog iets opmerkelijks met de beestjes. “De kalveren zijn allemaal zwaar vermagerd.”

De oorzaak van de dode kalveren lijkt dus voor de hand liggen: er is te weinig voedsel. Toch is dat niet het geval, vertelt Erik. “Er is op dit moment meer dan genoeg eten voor de kalveren. Het kan dus niet zijn dat ze daarom doodgaan.”

Erik vermoedt dat er een ziekte heerst onder de beestjes. “Je weet het alleen niet zeker. We hebben daarom een van de dode reetjes naar het DWHC gebracht voor onderzoek.”

Doordat de kalveren zo vermagerd zijn, worden ze ook een stuk tammer. “De dieren zijn zo wanhopig dat ze hun schuwheid verliezen.” Onlangs kreeg hij nog een video van een hardloper die een hertje tegenkwam.

De boswachter roept op om niks te doen met de kalfjes als je ze tegenkomt. “Je moet ze zeker niet gaan aaien. Als je de dieren aait, gaan ze naar mens ruiken en dan kan de moeder het kalf afstoten. Daarnaast zijn de dieren misschien ziek.”

Als je toch graag iets wilt doen, kan dat wel zegt Erik. “Vertel het aan de boswachter. Als je niet weet wie de boswachter is kan je naar de ingang van het bos gaan. Daar staat een bord wie de beheerder is.”