Koolmezen en andere vogels denken dat de bruine mondstukken van sigaretten iets eetbaars is en dus nemen ze zoiets mee. Natuurlijk is dat vreselijk, want voordat ze het loslaten pikken ze er ook in en komen dan pas tot de ontdekking dat het niet eetbaar is. Grotere vogels slikken het meteen in en worden dan dus feitelijk vergiftigd. Daarom erger ik me vreselijk als Zwerfafvalpakker, dat heel veel rokende mensen buiten massaal die peuken weggooien. Volgens mij denken ze dat het geen kwaad kan, maar dus wel. Daarom is tegenwoordig het gros van wat er in mijn vuilniszak komt, peuken!! Hopelijk stoppen mensen, die dan toch buiten willen roken, bij het horen, en of later lezen van deze boodschap, nooit meer peuken weg. Doe dat niet meer, want dieren, niet alleen vogels, worden zo vergiftigd.

Kijk eens wat een uitbundige pracht in mijn voortuin
Op de foto die Jan Hamers mij stuurde, zie je een heleboel geelbruine, gele en donkere paddenstoelen bij elkaar. Volgens mij groeien ze op een oude stronk en de naam is gewone zwavelkop. Als deze paddenstoelen nog vers zijn hebben ze een hele mooie zwavelgele hoed met in het centrum een mooie oranjebruine kleur. Over het algemeen zijn de hoeden van deze gewone zwavelkoppen eerst kegelvormig en worden ze later boller en platter. Het zijn echte saprofyten en dus leven ze op dood hout. Je komt ze het meest tegen in gemengd bos en dan groeien ze aan de voet van loof- of naaldbomen in bossen. Natuurlijk ook in tuinen en plantsoenen als er dode bomen of oude stompen staan.

Het uitsluipen van een Aziatisch lieveheersbeestje
Hans de Jong stuurde mij een foto van een net uit zijn pop gekomen lieveheersbeestje zag het beestje bijkleuren en even later was het diertje verdwenen. Op de eerste foto het verse lieveheersbeestje, zonder stippen. Op foto 2 is het diertje al wat bijgekleurd en zie je al vage stippen. Heel leuk als je dat hebt mee kunnen maken. Overigens gaat het in dit geval om een Aziatisch lieveheersbeestje. Deze insecten zijn 20 jaar geleden ingevoerd in Europa ter bestrijding van bladluizen die de oogsten van fruittelers deden mislukken. Helaas blijkt dit achteraf een grote fout te zijn geweest. Allereerst verdringt de Aziatische de Europese lieveheersbeestjes. Daarnaast zijn het inmiddels plaagdieren geworden, die voor vervuiling zorgen in huizen en ook nog eens de smaak van wijn aantast. Kortom; slechte actie. Meer informatie op deze website

Vier libellen op een warme spijkerbroekpijp
Jeroen Verzijl was aan het wandelen in mijn favoriete natuurgebied en toen hij even wilde uitrusten en dus stilstond. Vier libellen waren ook toe om even uit te rusten en landen alle vier op de lichte spijkerbroek van Jeroen. Volgens mij zijn het alle vier rode heidelibellen. Ik vermoed de bruinrode heidelibel, maar ik weet het niet zeker. Die lichte kleur van zijn broek is de reden dat ze daar op geland zijn, wat dat geeft extra energie voor deze koudbloedige dieren in de wat koudere omgeving. Daarnaast beschouwden ze Jeroen zijn been als een soort paal. Dus hij stond letterlijk voor paal.

Eikenblad versiert met kleine balletjes
Leda Rovers vond een eikenblad op de grond met daarop kleine balletjes en stuurde mij de foto met de vraag wat zijn dat? Op dat eikenblad zitten hele mooie galappels met twee nog verse en de anderen al in een verder stadium. Deze galappels ontstaan door een samenwerking tussen galwespen en eikenbomen. Vrouwtjes galwespen spuiten in de nervatuur van het blad een groeibevorderende, chemische stof en dan ontstaat er op die plek soort specifieke bij die soort horende woekering, die we galappel noemen. Midden in de galappel is een rond kamertje waarin de ontwikkeling tot volwassen galwesp plaatsvindt. Dus eerst een eitje, daarna de larve, vervolgens een pop en uiteindelijk kruipt een volwassen galwesp uit de galappel. De ongeveer 2 cm grote kogelronde galappels zijn eerst mooi groen van kleur. Daarna worden gedeeltelijk rood, zie foto, en daarna bruin.

Gewone doodgraver op een muizenlijk
Rianne van Beers stuurde mij een foto van een kever op een dode muis en zij vroeg zich af of dit een doodgraver is. Op die foto zie je heel duidelijk een van de doodgravers, namelijk de gewone doodgraver. De gewone doodgraver behoort tot de familie van aaskevers. Andere soorten in die familie zijn; de krompootdoodgravers en zwarte doodgravers. De drie genoemde zijn de meest bekende van de 8 doodgravers die in ons land voorkomen. Wanneer er ergens een lijk ligt (bijvoorbeeld dode muis) dan heeft dat een enorme aantrekkingskracht op de gewone doodgravers. Vaak komen er dan meerdere doodgravers, mannelijke en vrouwelijke, op af. Het gevecht wat daarna volgt heeft als resultaat dat er een koppeltje overblijft. Samenwerkend begraven ze het lijk, verwijderen haren of veren en smeren het in met een speciale vloeistof die de ontbinding van het lijk vertraagt. Daarna legt het vrouwtje de eitjes, in een speciaal uitgebeten kamertje, en blijft wachten tot dat de larven een paar dagen later uitkomen. Na het voeden van de larven zit haar taak er pas op.

Nummer 6) Gewone doodgravers – Saskia Verberne
Publicatie: 17 september 2021

Gewone doodgravers maken gebruik van dode dieren om hun eitjes in te leggen. Hiervoor graven ze het aas in, door de grond onder het dode dier weg te halen. Vandaag was ik getuige van dit schouwspel. Een paartje doodgravers, bezig met het ingraven van een dode muis.

Wat voor een insect staat op de foto?
Mieke Alberts stuurde mij twee foto’s waarvan ik er een hier behandel en eentje schriftelijk zal doen. Op de foto die ik hier behandel staat een langgerekt zwart insect met lange voelsprieten en ook lange poten. We hebben hier te maken met een van de vele gewone sluipwespen. Van deze gewone sluipwespen zijn er namelijk heel veel. Er zijn ongeveer 22.000 beschreven gewone sluipwespen en ook deze behoren net als de gewone wespen tot de orde van de vliesvleugeligen. Vrouwtjes gewone sluipwespen hebben een lange legboor en prikken andere insecten daarmee. Niet om ze een bult te geven, maar om in dat insect eitjes in te leggen. Als dan die eitjes uitkomen eten de larven van die gewone sluipwespen dat insect, gastheer genoemd. Van binnenuit op en dan pas sterft de gastheer.

9) Natuurtip
Stamppotwandeling door de Loonse en Drunense Duinen
Zaterdag 20 november van 14:00 uur tot 18:00 uur

De dagen worden steeds korter en de natuur is in winterrust. Hoe fijn is het dan om stevig ingepakt tegen de kou met de boswachter mee door het gebied te wandelen. De tocht start met koffie en streekgebak en gaat daarna door de bossen en het stuifzandgebied. De boswachter vertelt je over het ontstaan van het gebied en over de eeuwenlange strijd tegen het zand. Natuurmonumenten wil het stuifzand juist behouden en voert een 'eeuwige' strijd om het zand in beweging te houden, zij doet dit deze maand precies 100 jaar. Als de zon achter de horizon verdwijnt, wacht er een heerlijke maaltijd met diverse stamppotten bij de Roestelberg.

Tips en meer informatie:
• Trek warme kleding en stevig schoeisel aan.

• Houd er rekening mee dat een groot deel van de wandeling door los zand gaat.

• Wandeling is niet geschikt voor kinderen jonger dan 12 jaar.

• Vertrekpunt; parkeerplaats café de Roestelberg Roestelbergseweg 2 5171 RL Kaatsheuvel

• Aanmelden verplicht, dit kan op deze site

Bij aanmelden zie je tevens de kosten en lees je of de stamppot wandeling doorgaat of niet ivm Coronaregels.