Zo’n achttien jaar geleden maakte Ron Smits kennis met Arnaut Danjuma Groeneveld. Op de F-jesdag van de amateurclub RKSV Margriet liet een schuchter jongetje iedereen alle hoeken van het veld zien. De jeugdtrainer wist niet wat hij meemaakte.

“Danjuma zat op dat moment nog in de F6. Maar daar heeft hij maar twee wedstrijden meegedaan. Ik heb hem gelijk naar de F3 gehaald, het selectieteam voor de eerstejaars F-jes. Zelfs daar was hij eigenlijk al te goed voor.”

Wat Smits de jonge Groeneveld zag doen, had hij nog nooit eerder gezien. “Hij was in de F-jes al exceptioneel goed. Hij maakte acties die ik bij de senioren nog niet had gezien. Ik vroeg mij regelmatig af hoe dit mogelijk was. Hij is de beste speler die ik ooit heb mogen trainen.”

In de regio werd er niet meer gespeeld tegen RKSV Margriet, maar RKSV Arnaut. “Hij deed alles in het elftal. Arnaut wilde verdedigen, corners nemen, acties maken en vooral veel scoren. Hij was toen altijd al chagrijnig als we niet wonnen. Hij had een winnaarsmentaliteit die je niet snel zag op die leeftijd.”

Na één jaar in de F3 ging Danjuma naar de F1 van RKSV Margriet. “Hij was eigenlijk nog te jong om al naar de F1 te gaan, maar ook daar stak hij er met kop en schouders bovenuit. Dan wonnen we wedstrijden met 8-0 en scoorde Arnaut er zeven en gaf hij de assist bij de achtste treffer.”

Hoe Brutaal Danjuma op het voetbalveld was, zo schuchter was hij buiten het veld. “De eerste weken was hij heel verlegen. Dan stond hij tijdens mijn uitleg altijd een beetje verscholen achter zijn vader. Hij durfde je nog niet aan te kijken. Maar dat veranderde gelukkig wel snel. Hij ging zich thuis voelen op de club. Hier kon hij zichzelf zijn. Hij ontwikkelde zich niet alleen als voetballer, maar ook als persoon. Het werd ineens een goedlachs ventje.”

Na twee jaar bij Margriet ging Danjuma naar TOP Oss, om vervolgens via de jeugd van PSV te gaan voetballen bij NEC. Daarna volgde nog avonturen bij Club Brugge en Bournemouth. Tegenwoordig speelt hij in Spanje bij Villarreal.

Smits is nog altijd erg trots op het feit dat hij de eerste jeugdtrainer was van Arnaut Danjuma. Reden om de aanvaller op de voet te volgen. “Ik volg hem altijd en overal. Op de club spelen nog vrienden van Arnaut, ik vraag dan regelmatig naar hem. Ik hoop binnenkort ook eens naar een wedstrijd te kunnen.”

Want direct contact met Danjuma heeft Smits niet meer. “Ik wil mijzelf ook niet opdringen. Natuurlijk zou ik graag weer eens met hem in contact komen, maar ik weet niet of hij daarop zit te wachten. Als ik hem weer zou spreken, moet dat op een relaxte manier. Maar voor nu koester ik de herinneringen, want zo’n goede voetballer ga ik nooit meer trainen vrees ik.”