Cees probeert wereldkampioen pijproken te worden: 'Met tactiek en ervaring'
Cees' passie begon in 1992, toen hij voor zijn dertigste verjaardag zijn eerste pijp kreeg. "Toen gingen we een keer naar een pijprookwedstrijd. Ik maakte er een praatje met wat deelnemers en een paar dagen later was ik lid."
Acht jaar eerder was Stan Konings, die in Tilburg een winkel had, initiatiefnemer van het gilde. Dat maakt het Brabants Pijprokersgilde het op een na oudste pijprokersgilde van Nederland. Inmiddels telt het gilde veertien leden.
"Voor mij is het een manier om tot rust te komen."
Inmiddels is het voor hem meer dan alleen een hobby. "Voor mij is het een manier om tot rust te komen, je neemt echt even tijd voor jezelf. Het roken van een pijp is echt even genieten van een maximale ontspanning."
Een keer per maand kwamen de leden samen om hun kennis over het roken te delen, uiteraard onder het genot van een pijp. Later volgden de wedstrijden, ongeveer tien per jaar. Inmiddels heeft Cees meegedaan aan zes WK's in onder meer Praag, Londen en Kopenhagen. Jaarlijks doen daar 300 tot 350 deelnemers aan mee.
Zo werkt het WK pijproken:
- Tien deelnemers zitten met een jurylid aan tafel
- De pijpen worden uitgereikt samen met een stamper, lucifers en drie gram pijptabak
- De jury geeft iedereen vijf minuten om de pijp klaar te maken
- Iedereen krijgt een minuut om de pijp aan te steken
- Wiens pijp het langst brandt, wint
"Al is het meer pijpkijken dan pijproken", biecht Cees op. "Het heet ook wel slowsmoking, want het doel is om de pijp zo lang mogelijk te laten branden. Als je een trekje neemt, verspreidt het vuur zich sneller en gaat de pijp dus ook eerder uit. Maar als de pijp uit is, ben je af. Je kunt dus niet blijven wachten, want dan gaat het vuur ook uit. En af bent, moet je dat melden bij de jury."
"Er komt echt tactiek en ervaring bij kijken."
Ligt valsspelen dan niet op de loer? "Nee", klinkt de Rijenaar stellig. "Als een jurylid twijfels heeft, vraagt die of je wat rook kan laten zien. Dan moet je rook uit je mond blazen als controle, dus valsspelen is lastig", knipoogt hij. "En er komt echt tactiek en ervaring bij kijken", zegt Cees, wiens persoonlijk record pijproken een uur en veertig minuten is. "
Roken wordt vaak als verslaving gezien, maar volgens Cees zit dat anders. "Ik rook ongeveer één pijp per dag. Dat is anders dan bijvoorbeeld sigaretten roken. En je inhaleert geen rook, dus het werkt niet verslavend op de hersenen. En als ik verkouden ben, laat ik de pijp rustig een paar weken liggen. Als die niet smaakt, rook je niet."
