Veel topsportmoeders als voorbeeld voor zwangere Nadine Broersen
Zwemster Maud van der Meer uit Uden
Ze beviel in mei 2018 van Mason, na drie maanden pakte ze training op. Het lukte haar net niet om zich te plaatsen voor de Olympische Spelen van afgelopen zomer. Inmiddels is ze gestopt en zwanger van haar tweede kind.
“De gretigheid en motivatie om terug te keren waren er en het heeft goed uitgepakt, want na negen maanden had ik mijn plek in de estafette terug. Het was fysiek zwaar, maar ook zwaar omdat coach Marcel Wouda er geen vertrouwen in had. Er zijn nou eenmaal geen draaiboeken voor topsportmoeders.
Of het werkt is ook afhankelijk van je kindje en de afspraken thuis. Mijn man ging bijvoorbeeld vaak ’s nachts uit bed. Uiteindelijk was ik na de bevalling sterker dan ervoor.”
Tennisster Kim Clijsters
16 maanden na de geboorte van haar eerste kind, won Clijsters de US Open. Een jaar later in 2010 lukte dat nog een keer. De Belgische stopte in 2012. Twee jaar geleden maakte ze haar rentree. Door de coronapandemie heeft ze niet veel wedstrijden gespeeld, maar heel succesvol is haar tweede rentree niet.
Meerkampster Jessica Ennis-Hill
De Engelse Ennis-Hill won in 2012 goud op de Olympische Spelen. Ze beviel in 2014 van een zoon en won in 2016 een Olympische zilveren medaille, op de meerkamp het onderdeel waar Nadine Broersen op uitkomt.
Langlaufster Marit Björgen
De Noorse kreeg op haar 35e een zoon. Een jaar later werd ze wereldkampioen om daarna nog twee gouden medailles te winnen op de Winterspelen van Pyeongyang.
Handbalster Estevana Polman
De vriendin van Rafael van der Vaart begint deze week met Oranje aan het WK. Ze beviel in 2017 van een dochter en speelt bij de Deense topclub Esbjerg.
Tennisster Serena Williams
De meest succesvolle tennisster ooit schreef in 2018 na haar rentree op Instagram: ”Ik had het lastig met een aantal persoonlijke dingen, maar ik voelde mij vooral geen goede moeder. Ik heb veel gesprekken gehad met mijn moeder, zussen en vrienden en ik weet nu dat deze gevoelens helemaal normaal zijn. Het is normaal dat ik het gevoel heb dat ik niet genoeg doe voor mijn kind.''