De vierde coronagolf overspoelt de Brabantse ziekenhuizen. Overal staan zorgmedewerkers in de frontlinie. Voor Omroep Brabant houdt een aantal van hen een videodagboek bij.

"Het was een vrouw uit het Oost-Europa, herinnert Arjan zich nog goed. "Ze kwam midden in de nacht en was heel benauwd. Ze kreeg een ondersteunende vorm van beademing, met een hoge flow zuurstof via de neus." Maar ondanks die extra zuurstof, ging de vrouw steeds verder achteruit. "Ik moest het gedurende de nacht al steeds ophogen", vertelt Arjan, "en aan het eind van de nacht was duidelijk: dit gaat ze niet volhouden."

Er moest ingegrepen worden. De patiënte moest aan de beademing. Maar ze sprak weinig Nederlands of Engels en ook haar familie was niet in de buurt. "Toen we haar duidelijk hadden gemaakt dat ze een beademingsbuis zou krijgen, belde ze met haar familie", herinnert Arjan zich. "Ze keek bang uit haar ogen, naar de dokters en verpleegkundigen die klaarstonden om haar in de slaap te brengen en te beademen."

Via de telefoon afscheid nemen van je ouders, terwijl je niet weet of je nog wakker zult worden. Het maakt veel indruk op de de verpleegkundige. "Ze was heel erg bang. En een relatief jonge patiënt, van mijn leeftijd nog maar. Dat is wel heel erg pittig."

De vrouw was niet gevaccineerd tegen het coronavirus. "Ze woonde in een huis met andere arbeidsmigranten, die bijna allemaal besmet waren. Veel van hen zijn opgenomen in ons ziekenhuis."

Het is een aangrijpende en pittige zaak, voor Arjan. "Het is heel erg tragisch om te bedenken dat je zo ver van huis bent en zo alleen. En dan voor zo'n voldongen feit wordt gesteld. Ik had het heel erg met mijn patiënte te doen."

Die patiënte heeft het overigens uiteindelijk gered: ze is weer van de intensive care af. Ze is aan het herstellen.

Alle artikelen in de serie Brabant Hou Vol vind je op onze themapagina.