Luuk zit op het Montessori College in Eindhoven, een school die aandacht voor genderdiversiteit hoog in het vaandel heeft staan. Maar eigenlijk komt dat ook een beetje door Luuk zelf. Hij was de eerste leerling die er bekendmaakte in het verkeerde lichaam te zijn geboren. De school ging daar volgens Luuk en zijn moeder fantastisch mee om en er kwam meer aandacht voor het thema. Sindsdien zijn er al vijf leerlingen die ook bekend hebben gemaakt dat ze worstelen met hun genderidentiteit.

Je genderidentiteit uitvogelen gaat niet van de ene op de andere dag. “Toen ik klein was dacht ik daar niet over na. Maar toen ik vier was, had ik wel al besloten dat ik nooit meer jurkjes wilde dragen. Ook had ik kort haar en droeg ik jongenskleding. Pas op de middelbare school ging ik nadenken over wat dat kon betekenen. Ik merkte dat ik me niet gelukkig voelde in het lichaam waarin ik geboren ben. Toen ontdekte ik het woord ‘transgender’. Daar vond ik mezelf in en dat vertelde ik aan mijn ouders.”

Zijn ouders en andere familieleden accepteerden dat volledig. Ze gingen hem Luuk noemen en verwezen met ‘hij’ en ‘hem’. Zijn moeder Sophie zegt: “Er vielen dingen op zijn plek. Mensen vragen me wel eens of we als ouder vinden dat we een dochter hebben verloren. Zo zie ik dat niet. Ik vind dat er iemand tevoorschijn is gekomen die er altijd al was, maar het hulsje klopte niet. Het is als een vlinder die uit zijn cocon kwam.”

Ondanks het feit dat hij een lieve familie heeft die hem volledig accepteerde, maakte Luuk het niet meteen overal bekend. “Het duurde wel eventjes voordat de buitenwereld het ook wist", zegt hij. Een paar jaar lang kende eigenlijk iedereen hem als Luuk, behalve op school. In de vierde klas kwam hij ook daar uit de kast. Het geeft aan hoe belangrijk voorlichting op scholen rondom dit thema eigenlijk is. Bijna drie jaar lang leefde hij toch een beetje een dubbelleven. Overal Luuk, behalve op de middelbare.

Daarom is aandacht op scholen rondom lhbti volgens Luuk heel positief. “Mijn school krijgt vrijdag een regenboogpad. Als die er al was geweest toen ik nog in de brugklas zat, denk ik echt dat ik eerder uit de kast was gekomen. Want dan had ik eerder geweten dat het geaccepteerd was.”

Gelukkig ging zijn coming-out ook op school vrij soepel. “Ik ben nooit gepest”, zegt Luuk. "Maar op school had ik altijd al kort haar en ik zag er al uit als jongen. Ik heb wel eens stomme opmerkingen of vragen gekregen. Er waren ook mensen die het niet goed snapten. Maar ik heb veel geluk gehad in mijn sociale transitie want er waren niet veel negatieve reacties.”

Niet op elke school is er aandacht voor dit thema. “Ik weet zeker dat er op elke school mensen zitten die worstelen met hun seksualiteit en genderidentiteit. Dat betekent niet dat alle scholen er alles op moeten richten, maar het is fijn als er iets zichtbaar is dat uitstraalt dat je er mag zijn. Al is het maar een regenboogvlag, dat is een klein gebaar waarmee je laat weten dat je elke leerling accepteert. Ook al is het niet de meerderheid, het is wel belangrijk dat iedereen zich veilig voelt. Dat is een kleine moeite.”