"Toen ik het nieuws hoorde, heb ik de hele dag heel hard moeten huilen", vertelt Charlotte. "Ik verzorg graag mensen, maar de coronazorg is toch een heel stuk intensiever."

Op de afdeling kort verblijf liggen normaal gesproken mensen die al gauw weer naar huis mogen. Maar dat is bij coronapatiënten wel anders. En daarnaast is het ook een stuk drukker dan normaal. "We krijgen de roosters niet altijd rond. En er is ons gevraagd of we vakanties kunnen opschorten."

Er is weer van alles veranderd op de afdeling. Er liggen zuurstofflessen op voorraad voor patiënten die het benauwd krijgen. En sondevoeding, als ze niet meer genoeg eten. Charlotte en haar collega's lopen de hele dag in complete bescherming, met pak, bril en masker. "Dan kunnen de deuren openblijven en hoeven we niet telkens voor de deur van een patiënt ons nog helemaal om te kleden."

En er zijn nieuwe collega's: bijvoorbeeld verpleegkundigen uit de operatiekamers. "We hebben zoveel operaties af moeten schalen, dat ons gevraagd is om te helpen op de corona-afdeling", vertelt een van hen. En dat vindt ze behoorlijk heftig. "Het is indrukwekkend om te zien hoe ziek mensen zijn. En hoe er soms aan de buitenkant niets te zien is, maar dat zodra ze íets doen, ze meteen heel erg moe zijn."

Ook staat er weer beveiliging voor de deur. Die helpt het personeel wanneer patiënten of bezoekers zich asociaal of agressief gedragen. "Er mag bijvoorbeeld maar één bezoeker op het bezoekuur komen. Dat vinden mensen vervelend, het zorgt voor veel discussies." Een beveiliger zorgt ervoor dat de verpleegkundigen niet de hele dag de discussie aan hoeven te gaan over de regels. "Maar dit zijn de dingen die het werk niet altijd even leuk maken", zegt Charlotte.

De verpleegkundige heeft het zwaar, maar houdt vol. "Alles gaat met een lach en een traan", vertelt ze. "Ik ben moe. Collega's zijn moe. En we gaan nog steeds door."

Alle verhalen in de serie Brabant Hou Vol vind je op onze themapagina.