Vroeger werden de eenden opgegeten. Tegenwoordig gebeurt dat weinig maar worden ze gevangen om te ringen. Rut heeft een keer een zelf gevangen eend opgegeten. "Dat was niet lekker. Door al het brood dat we ze voeren zit er weinig smaak aan en is het taai."

Eenden vangt Rut dan ook niet meer, maar hij kan het nog wel. Hij mag het ook omdat hij kooikersdiploma heeft. "Dat is een jachtdiploma zonder schieten", legt Rut uit. "Ik had dat diploma ook vrij eenvoudig gehaald. Je moet weten welke planten, struiken en bomen er zijn en alle vogels en dieren kunnen benoemen. De meeste kende ik al omdat het mijn interesse heeft."

Iedere zaterdag werken vrijwilligers en ook Rut aan de eeuwenoude eendenkooi. Rut is de enige van de ruim 20 vrijwilligers die zich ook kooiker mag noemen. "Je moet de eendenkooi voorstellen als een plas met aan iedere hoek een doodlopende slootje, begint Rut uit te leggen. "Wij hebben met de vrijwilligers zo'n uitloper helemaal in oude glorie hersteld. Deze sloot wordt vangpijp genoemd. Die wordt steeds smaller en maakt een bocht zodat het vanghokje op het eind, de fuik, niet meteen zichtbaar is. Van riet en netten hebben we een overkapping over de vangpijp gemaakt zodat de eenden alleen kunnen zwemmen niet vliegen."

De kooiker lokt wilde eenden richting de vangpijp met voer en tamme eenden. "De wilde eend voelt zich namelijk aangetrokken tot de andere eenden. Het kooikershondje van de kooier lokt met kwispelende staart de eenden dieper de vangpijp in. Eenden zijn geneigd het kooikershondje te volgen. Op het eind laat de kooiker zich achter de eenden zien en vliegen de eenden van schrik de fuik in", vertelt Rut. "Die eend gaat dan de pijp uit, daar komt dat spreekwoord waarschijnlijk vandaan."

De eeuwenoude eendenkooi van Rut ligt aan de rand van de drukke Bossche woonwijk Maaspoort. Voor voorbijgangers is het een ontoegankelijk groen en nat gebied. De plas en de bouwwerken zijn aan het zicht onttrokken.

En deze eendenkooi is omringd door water, als bij een kasteelgracht. Een bruggetje geeft toegang maar alleen voor hen die de sleutel hebben. Het lijkt bijna alsof hier een verborgen schat ligt en eigenlijk is dat ook zo voor kooiker Rut Stokmans.

Hij is een buitenmens en het werk bij 'zijn' eendenkooi is wat hij het liefste doet. "We kappen bomen voor het zicht, er is een botenhuisje zodat we met de boot het water op kunnen, we maken rietmatten om uit het zicht van dieren te blijven."

Er is altijd wat te doen. "Het zijn allemaal mensen die het net als ik fijn vinden om in de natuur te zijn en iets met hun handen willen doen. Kou, regen, het houdt ons niet tegen. Er is hier altijd wel volk op zaterdag", vertelt Rut.

In deze video zie je het werk van de vrijwilligers bij de Bossche eendenkooi: