Door haar ziekte zit José al lange tijd in een rolstoel. Ze heeft zwakke armen en bijna geen grip in haar vingers. Ze heeft zorg nodig. Voorheen deed Ton dat. “Hij kookte, deed de strijk, waste me en stopte me in bed. Hij deed het allemaal. Het was een heel zorgzame man. Hij deed dat omdat hij dat wilde, niet omdat hij dat moest. Hij wilde niks uit handen geven.”

Deze kerst gaat een zware worden voor de familie. Na een jaar heeft José het nog steeds heel moeilijk met het verlies van haar man. “Het komt dan ineens allemaal terug. Eerst vierden we de kerst met zijn vieren. Ton, mijn dochter, haar man en ik. Eerst kookte Ton elke kerst, dit jaar neemt mijn dochter het over in de keuken. Het gaat een kerst worden met veel tranen. We missen hem gewoon zo erg.”

De kerst van vorig jaar ervaart José nog steeds als een verschrikkelijk moment. “Hij is kerstavond naar het ziekenhuis gebracht vanwege uitdroging. De tweede kerstdag was hij redelijk hersteld en terug naar huis gestuurd. In de nacht kreeg hij een harstilstand wat hem te veel is geweest. Ik werd naast hem wakker en kon niet geloven wat ik zag. Ik wist het even niet meer. Ik kan me niet zo goed herinneren wat ik die ochtend deed. Alles van die dag is een waas. Ik zou alles inleveren om weer bij hem te mogen zijn.”

“De maanden na de dood van Ton waren niet makkelijker. Mijn dochter nam de zorg over die ik nodig had over. We waren allebei heel emotioneel. Ze kwam bij me wonen en was zo veel mogelijk bij mij. Voor haar was het bijna niet te doen. Ze werkte 30 uur per week, ze verzorgde mij en ze had zelf ook een huishouden om bij te houden. Er zaten te weinig uren in de dag om alles te doen."

Na drie maanden kon José terecht in het Satijnhof, een verzorgingshuis in Tilburg. "Mijn dochter werkt hier ook, maar dan op een andere afdeling. Ze komt elke dag nog op bezoek. Dat is het beste moment van mijn dag.”

Als José praat over Ton zie je haar opvrolijken. “Ton was de goedheid zelve. Hij was er altijd voor me, vanaf het begin. Hij had één hobby: schilderen. Als hij niet met mij bezig was had hij een kwast in zijn handen. Ik heb geen idee hoeveel schilderijen hij heeft gemaakt, maar het zijn er heel veel. Wanneer hij zijn werk mocht exposeren was hij het gelukkigst. Hij wilde zijn werk delen met de wereld."