Eugénie werd geboren in kliniek voor ongehuwde moeders en had geen babyfoto
Een babyfoto van jezelf, dat is voor de meeste mensen de normaalste zaak van de wereld. Maar niet voor veel baby’s die zijn geboren in Moederheil. Foto's uit de jaren zestig en zeventig komen nu online. Zodat de baby’s van toen nu misschien een eerste foto van zichzelf kunnen vinden.
Ongehuwd zwanger zijn was vroeger taboe. Veel baby’s die in Moederheil (later Valkenhorst) werden geboren, kwamen in adoptiegezinnen terecht. Van de periode vóór de adoptie kregen de baby’s niets mee, dus ook geen foto’s.
“Die babyfoto was voor mij een bevestiging van mijn bestaan.”
Eugénie Smits van Waesberghe ging op onderzoek uit en vond haar geboorteacte met daarop haar oorspronkelijke naam: Gepke. In een fotoalbum van een verzorgster die in Moederheil had gewerkt in de tijd dat Eugénie daar als baby was, zag ze een babyfoto met daarnaast de tekst: ‘Ons Gepke’.
Het vinden van die babyfoto was voor Eugénie enorm belangrijk: “Het was voor mij een bevestiging van mijn bestaan. Natuurlijk had ik gehoord dat ik in Moederheil was geboren en verzorgd. Maar er was niets tastbaars meer. Het gebouw bestaat ook niet meer.”
“Toen ik al die albums zag, dacht ik: wie zijn al die kinderen?"
Eugénie verdiepte zich in de geschiedenis van Moederheil. Ze schreef er een boek over en kwam zo in contact met oud-medewerkers die foto’s in hun bezit hadden. “Toen ik al die albums zag, dacht ik: wie zijn al die kinderen? Ik vond dat heel beklemmend. Want ik heb het geluk te weten dat ik dat ben, op die babyfoto. En ik hoop dat er nu voor meer mensen zicht komt op hun ontstaansgeschiedenis.
Dankzij bemiddeling van Eugénie kwamen de albums terecht bij het Stadsarchief Breda. Daar werden ze gedigitaliseerd en online gezet. In de beschrijving van de foto staat vaak de voornaam van de baby op de foto. Zo kunnen, hoopt Eugénie, meer Moederheil-baby’s een foto van zichzelf terugvinden.
“Het was niet langer een verhaaltje, het bestond echt.”
Toch zal het niet voor iedereen te achterhalen zijn. Eugénie: “Maar ook als je er niet op staat, krijg je in ieder geval een beeld bij waar jij de eerste maanden van je leven hebt doorgebracht. Dan besef je ineens: het is niet langer een verhaaltje, dat ik ergens daar in Moederheil was, het bestond echt.”
De foto’s van Moederheil zijn te vinden op de website van Stadsarchief Breda.
Van Moederheil staat nu veel informatie online. Eugénie: "Het archief is nog lang niet compleet. Hopelijk melden zich nog meer mensen met informatie en beeldmateriaal bij het Stadsarchief."
Maar haar ambitie gaat verder. Want er waren in ons land nog veel meer instellingen zoals Moederheil: "Ik hoop ik dat er een landelijk informatiecentrum komt. Voor ons en door ons. Met zo veel mogelijk informatie van alle instellingen die er waren. Op een neutrale plek, zodat het bewaard blijft voor ons en voor de volgende generaties.”
