Het was een bijzondere ervaring voor de twee studenten. "Het is lastig om uit te leggen hoe het daar was. Het is een raar en betoverend continent", vertelt Ewout in het Omroep Brabant-radioprogramma WAKKER!.

"Als je vaart kun je uren naar buiten blijven kijken, het is een soort galerij die beweegt. Er komen allerlei mooie dingen voorbij, zoals ijsbergen en gletsjers. Ik heb vaak gehad dat ik aan het kijken was en dacht: 'Dit slaat helemaal nergens op eigenlijk. Dat dit bestaat en dat wij hier zijn'. Het is zo'n gave ervaring."

Ewout en Oscar werken in een team met vijftien andere studenten van de TU/e aan de ontwikkeling van een 'Antarctica-rover'. Daarmee willen ze klimaatonderzoek op de Zuidpool duurzamer, goedkoper en makkelijker maken. Het wagentje moet zelfstandig gaan rijden op zonne-energie. Maar voordat het zover is, moet er eerst onderzoek worden gedaan op het koudste en meest afgelegen continent op aarde. Aan Ewout en Oscar de taak om daar dingen te meten als luchtvochtigheid, luchtdruk en het zonnespectrum.

De twee studenten verbleven de afgelopen twee weken op een groot schip, dat zo'n honderd meter van de kust van Antarctica verankerd lag. Voor hun onderzoek werden ze steeds met kleine bootjes naar het continent gebracht. "We zaten redelijk noordelijk. De gevoelstemperatuur lag er rond de -10 graden." Dat is niet koud voor de zuidpool, wat een gemiddelde jaartemperatuur van -55 graden heeft. "Het is daar nu zomer. Dat betekent dat het er dag en nacht licht is, dat is gek om mee te maken."

Ook naar het toilet gaan is voor de studenten wat anders dan normaal. Dat mag namelijk alleen op het schip waar ze verblijven. "In Antarctica mag je niks, maar dan ook helemaal niks achterlaten of meenemen. Dus ook geen steentje als souvenir. Dat betekent ook dat je er niet mag plassen. Dus je moet eerst met de boot terugvaren naar het grote schip en dan daar naar het toilet gaan", zegt Ewout lachend.

Tijdens hun onderzoek zagen de twee onderzoekers niet alleen een prachtige omgeving. Ze kregen ook te maken met pinguïns. "Het was een hele gekke situatie. Wij waren gewoon onze apparatuur aan het opzetten. Toen we een paar meter naar achteren liepen, kwamen er opeens vier nieuwsgierige pinguïns tevoorschijn. Ze keken van een afstandje naar de apparatuur zo van 'wat is dit nou weer?' en daarna gingen ze weer het water in." Ze zagen wel vaker pinguïns, maar niet vaak van zo dichtbij.

Ewout en Oscar zijn alweer bezig aan hun terugreis naar Nederland, maar ze kunnen nog niet helemaal bevatten wat ze mee hebben mogen maken. "Je voelt je er wel klein. Er zijn ijsbergen zo groot als een wijk in Nederland, dat is ongekend. We hebben slechts een heel klein stukje van het continent gezien en daar zie je al zulke gigantische ijsmassa's drijven. En dan is er nog de kleur van het ijs: lichtblauw en donkerblauw en onder water gifgroen. Alles eromheen is magisch."