"In bepaalde delen van de duinen mogen de honden loslopen omdat daar minder wild rondloopt. Die gebieden zijn met borden aangegeven", zegt boswachter Luc Roosen. Hij is verantwoordelijk voor het toezicht en de handhaving in het gebied. Maar in het grootste gedeelte van het duingebied moet de hond aan de lijn worden gehouden. "Is dat niet het geval dan wordt er bekeurd. Bovendien kunnen ze dan niet achter een ree aan."

Roosen krijgt steeds vaker meldingen van bezoekers die zien dat een loslopende hond een ree te pakken heeft. "Voor wandelaars is dat vaak een schokkende ervaring." Volgens Natuurmonumenten gebeurt het veel vaker dat een loslopende hond een ree pakt dan de zeven keer dat het nu gemeld is.

Boswachter Jan Meesters gaat na zo'n melding op zoek naar de gewonde ree. "We hopen dan de ree te vinden om het dier uit zijn lijden te verlossen. Een hond grijpt de ree in de nek waardoor vitale functies worden beschadigd. Vinden we ze niet, dan gaan ze heel langzaam dood. Afhankelijk van de verwondingen duurt dat zo’n drie tot vier dagen waarin het dier enorm lijdt."

Volgens Natuurmonumenten gaat het om loslopende honden die de reeën verwonden en niet om bijvoorbeeld een wolf. "Die bijten de ree meteen dood. De reuk van alle honden is goed ontwikkeld. Als een hond de kans krijgt zal het zijn instinct volgen en achter een ree aangaan."

Meesters vindt het zijn werk om de natuur te beschermen. "We zorgen ervoor dat dieren en planten de ruimte hebben om te groeien. Daar hoort het afmaken van onschuldig gewond geraakte dieren niet bij."