Het is niet voor het eerst dat vaste campinggasten, met zogenaamde jaarplaatsen, moeten wijken voor luxere en duurdere chalets. In Ulicoten, Oisterwijk en Luyksgestel waren het verdriet en de woede een jaar geleden ook al groot.

Ria en Rinus Warner uit Rotterdam staan al 46 jaar op de camping in Nieuw-Vossemeer. De twee verblijven er bijna het hele jaar. In hun voortuintje staan ze deze maandagochtend wat gelaten rond te kijken. ‘’De bedoeling dat de hele camping straks leeg is en dat er tiny houses voor terug komen’’, vertelt Rinus. ‘’Geen betaalbare vakantie meer voor Jan met de pet’’, vult Ria aan.

De nieuwe eigenaar is maandag onbereikbaar, maar volgens de bewoners wil hij de boel opknappen. Iets wat iedereen toejuicht. Sandra de Prez uit Sint-Willebrord staat met twee chalet al zestien jaar op de camping. ‘’Met de nieuwe eigenaar waren we in eerste instantie blij. Oude caravans werden gesloopt en er kwamen glamping tenten (luxe kampeertenten, red.) voor terug.’’

Ideaal, dacht Sandra nog: ‘’Alle goede chalets laten staan en de vervallen caravans slopen. En dan mooie tenten ervoor terug, dat is ook in ons voordeel.’’ Maar daarmee begon de ellende voor de zeventig huurders van jaarplaatsen.

‘’Er is hier de afgelopen jaren amper onderhoud gepleegd’’, gaat Prez verder. ‘’De stroomkasten zijn al vijftig jaar oud. Die zijn niet veilig, maar we hebben er nog nooit problemen door gehad. Nu de nieuwe tenten erop aangesloten moeten worden, krijgt de eigenaar problemen met de verzekering.''

Rinus Warner snapt dat wel: ‘’Wat wil je, alles hangt hier houtje-touwtje aan elkaar. Dat hebben de eigenaren van de camping gedaan, bij ons binnen is alles netjes in orde hoor.''

Alleen de kasten vervangen, zoals de campinggasten voorstellen, is geen optie voor de eigenaar. ‘’We kregen vrijdag te horen dat we op 1 maart weg moeten zijn. Dat kan niet zomaar. Dat mag ook niet’’, zegt een nog altijd boze Sandra de Prez. ‘’Hij moet ons minimaal een jaar de tijd geven. Maar vanwege zogenaamde veiligheid moeten we per direct weg.’’

Buikpijn heeft Ria Warner ervan. ‘’Ik ben sinds vrijdagochtend 4,5 kilo afgevallen. Het verdriet zit echt heel hoog.’’ Haar man Rinus snapt dat er iets moet gebeuren om het veiliger te maken. ‘’Ik heb gevraagd of we terug kunnen komen als alles klaar is. Maar nee, dat is geen optie. Er komen alleen eigen chalets voor terug.’’

‘’We zijn nog niet aan het inpakken, hoor’’, zegt Ria. Ze wil vooral even het overleg met de eigenaar afwachten. Donderdagmiddag komt iedereen in een grote loods samen om de eigenaar aan de tand te voelen. ‘’We hebben al wel gehoord dat er een bulldozer komt, als we niet weg zijn."

Sandra weet ondertussen niet wat ze moet doen. ‘’Ik sta hier met twee grote chalets. Ik kan nergens heen. We hebben al campings gebeld maar er is gewoon geen plaats.’’