Dennis filmde die zondag hoe andere jongeren stenen gooiden naar de ramen in het station. Hoe de Jumbo geplunderd werd en hoe een wagen van spoorbeheerder ProRail werd vernield. “Die beelden kwamen overal terecht. Je hoort mij schreeuwen: ‘Gratis, gratis!’"

Maar waarom ging hij eigenlijk zo door het lint? "Ik had het gevoel dat ik niet gezien werd door de overheid en de jeugdzorg. Ik wilde laten zien wat er gebeurt als je mensen in de steek laat. Hoe gek jongens kunnen worden als je ze niet helpt. Alles ging kapot. Het kost de gemeente veel geld om dat te repareren. Ze kunnen beter ons helpen.”

Maar er was nog een reden dat Dennis boos was. “Ik zat een beetje in de onderwereld. Ik verdiende mijn geld in de avond. Ineens kwam er een avondklok, waardoor dat wegviel.”

Dennis vertelt over zijn moeilijke jeugd met een Nederlandse vader die hij nooit heeft gekend en een Marokkaanse moeder die hem op zijn elfde in de steek liet. In die tijd heeft hij ook op straat geslapen. “Ik zag dat jongeren, die ik van toen kende, ruiten gingen ingooien. Ik voelde hun pijn en je doet dan gewoon mee. De jongens met wie ik daar was, waren tien jaar geleden al boos. Als je hier als buitenlander komt, wordt het gewoon heel moeilijk voor je gemaakt.”

Dennis zegt dat hij zelf geen stenen gooide. “Ik kwam voor het geld.” Hij deed mee aan de plunderingen in de supermarkt. Bij een juwelier in het centrum probeerde hij een paar horloges mee te nemen, maar dat lukte niet. Hij schopte tegen de auto van ProRail. Voor zijn aandeel in de rellen kreeg hij vier maanden celstraf en een geldboete. “Ik zat tussen moordenaars die twintig jaar hebben gekregen.”

De celstraf zorgde voor een ommekeer in het leven van Dennis. Door de avondklokrellen kreeg hij contact met familie van zijn vaders kant, die contact zocht nadat ze zijn achternaam in de krant lazen. Hij kreeg een gesprek met burgemeester John Jorritsma van Eindhoven. Hij schreef een boek en gaf al vijftig lezingen, vooral voor jongeren.

“Voor het PSV Jongerenteam ga ik onder meer naar mbo's, hbo's en jongerencentra. Ik vertel overal mijn verhaal. Ik heb hiermee heel veel jongeren kunnen inspireren. In het begin schrok ik. Ik dacht: ik vertel mijn verhaal en dan stellen ze mij een paar vragen. Maar veel klassen moesten gewoon huilen. Dat was wel heftig."

Dat werkt volgens Dennis beter dan dat een politieagent uitlegt dat ze iets niet moeten doen. "Dan begrijpen ze er niks van. Ik heb in hun schoenen gestaan. Mij begrijpen ze wel. Het heeft zo moeten gaan. Ik heb ervan geleerd. Agressie helpt niet. Je moet positief in oplossingen denken. Dat doe ik nu.”

LEES OOK: Geen flauwe straffen voor avondklokrelschoppers die zich lieten meeslepen