Rien overleed afgelopen oktober na een valpartij in zijn huis in Helmond. Zijn zus Elly en zwager Mart vonden hem in een grote plas bloed. Later ontdekt de politie dat Rien op de avond van zijn fatale val vijf keer naar het alarmnummer 112 heeft gebeld.

Maar met zijn noodoproepen werd niets gedaan. Doordat hij een hersenstaminfarct had gehad, kon hij moeilijk praten. Hij kreeg steeds de mededeling: "Let op, u houdt een telefoonlijn bezet", zo blijkt uit een uitdraai van de politie. Doordat hij bloedverdunners gebruikte, bloedde hij uiteindelijk dood.

"Of ze hebben hem niet verstaan of niet serieus genomen, we weten het niet. Het is een trieste gebeurtenis die we maar moeilijk kunnen accepteren", zei Mart, de zwager van Rien, dinsdag tegen Omroep Brabant

'Ben er misselijk van'
Het verhaal maakt ontzettend veel los bij lezers, zo blijkt op social media. Honderden mensen wensen de nabestaanden veel sterkte. "Ik ben er letterlijk misselijk van. Wat een in en in verdrietig verhaal", schrijft Anka. "Dit verhaal heb ik met kippenvel zitten lezen", reageert Heidi.

Ook Melanie is een van de velen die vol medeleven reageert: "Arme man. Zo gevochten voor zijn leven, maar niet gehoord. Hopelijk wordt tot op de bodem uitgezocht wat hier nu mis is gegaan."

'Niet serieus genomen'
Onder het verhaal van Rien plaatste Omroep Brabant een oproep voor mensen om hun eigen 112-ervaringen te delen. Meerdere mensen schreven over situaties waarin ze zelf werden weggedrukt of niet de hulp kregen waar ze om vroegen.

Zo vertelt Jan dat zijn kleindochter voor hem de alarmlijn belt omdat hij wegzakte, maar dat zij niet serieus wordt genomen omdat ze 'maar' een kind is.

Annalies heeft elf jaar geleden een klacht ingediend omdat haar kleinzoon geen hulp kreeg toen ze belde voor een ernstige astma-aanval. Wouter schrijft dat zijn broer jaren geleden overleed aan een longembolie en dat zijn andere broertje toen 112 belde, maar niet serieus werd genomen: "Hier moet echt een oplossing voor komen."

Ook op sociale media schrijven minstens twintig mensen dat ze iets soortgelijks hebben meegemaakt. Zo schrijft Trijnie dat ze het alarmnummer drie keer heeft moeten bellen omdat er met iemand iets misging. Ze kreeg eerst iemand aan de lijn, maar kreeg daarna te horen dat ze niet onnodig moest bellen, omdat het nummer voor spoedzaken is.

'Verhaal heeft twee kanten'
Een handjevol mensen toont ook begrip voor de alarmdienst. "Hebben jullie ook gekeken naar hoe vaak 112 gebeld wordt door jeugd met allerlei grappen?", schrijft Barry bijvoorbeeld. "Ik kan me ook voorstellen dat als je twintig keer per week een nepbelletje ontvangt in de meldkamer, dat je soms vergeet dat er ook serieuze zijn. Ik vind dat dit verhaal wel twee kanten heeft."