De klok sloeg 's ochtends vroeg halfzes toen veertig mensen met slaperige oogjes plaatsnamen in café Tivoli om de wedstrijd van Niek te bekijken op tv. Familieleden, vrienden en bekenden van Niek wilden er allemaal getuige van zijn hoe hij zijn debuut zou maken op de Olympische Winterspelen. Onder hen trotse moeder Edith.

"De wekker stond om vijf uur 's nachts, maar om vier uur was ik al wakker", vertelt ze met een glimlach. "Van de spanning, ja."

Dus was ze ruim op tijd aanwezig in het café, waar ze samen met de anderen de wedstrijd ging volgen. Om kwart voor zes begon haar zoon aan zijn eerste run. Daarin bleef hij steken op een score van 26,25 punten. Daarmee kwam hij uit op de 25e plaats van de dertig deelnemers. "Na die eerste run was het wel even stil in het café", knikt Edith. "Voor zijn tweede run waren we van tevoren dan ook heel gespannen."

Maar na afloop van die run klonk toch een teleurgesteld 'ohhh' in het café. Niek kwam uit op een score van 46,03, te weinig voor het bereiken van de finale. Uit teleurstelling sloeg hij zich met zijn beide handen op zijn helm.

"Inmiddels zijn de tranen opgedroogd, maar die waren er wel eventjes", geeft Edith eerlijk toe. "Omdat je het hem zo gunt..."

Ze heeft haar zoon na de wedstrijd nog even gebeld. "Alles is okay hoor, zei hij." Maar Niek baalde uiteraard wel. "Het is jammer dan er net niet is uitgekomen wat er wel in zit, zei hij. Dat hij het net niet heeft kunnen laten zien. Dat is inderdaad jammer. Maar als ik naar het totaalplaatje kijk, naar wie er allemaal niet in de finale zijn beland, daar staan echt een paar grote namen tussen! Al die dertig namen die daar stonden, maakten kans op de finale én het podium. En er kunnen er maar twaalf door."

Ondanks het missen van de finale op het onderdeel slopestyle zitten de Spelen er nog niet op voor Niek. Hij komt 14 februari nog in actie op het onderdeel big air. "Nieuwe ronde, nieuwe kansen", knikt Edith. "Enne... hij stond er gewoon, he. Dat is al hartstikke super natuurlijk!"