De familie Franjic heeft de afgelopen maanden wat spannende momenten meegemaakt. Eerst was het spannend of het bobsleeteam wel naar de Olympische Spelen mocht. De ploeg kwalificeerde zich volgens de internationale normen, maar de eisen van NOC*NSF waren strenger. “Het was op het randje. Dat ze het afgelopen jaar geen mogelijkheid hadden tot trainen, werd als verzachtende factor gezien. Waardoor ze toch mochten gaan.”

Dat nieuws kwam twee dagen nadat het team in het Zwitserse Saint-Moritz bij de laatste kans niet wist te voldoen aan de Nederlandse eisen. “Er was echt superveel verdriet. Twee dagen later kwam het bericht. Eerst waren er tranen van verdriet, daarna van blijdschap”, zegt moeder met een lach. Ze wist dat er goed nieuws was toen ze de jongste van de twee zoons thuis hoorde schreeuwen. “Ik was thuis aan het werken, zat in een vergadering via teams. Maar toen ik hem hoorde, ging ik naar beneden en stond ik ook te schreeuwen. Haha, dat heeft iedereen gehoord.”

Vervolgens werd de technisch directeur positief getest op corona, terwijl ze die dag allerlei klusjes met hem hadden gedaan. “Dan moet je een paar dagen afwachten of zij ook niet positief zijn. Op die momenten hebben we allemaal meegeleefd.”

Het pakte allemaal goed uit, ze vertrokken met het vliegtuig richting China. Na de openingsceremonie, die indrukwekkend was voor de broers, was er contact tussen de bobsleeërs en het thuisfront. “We hebben eerst gekeken, maar het was nog even zoeken. Ze hadden allemaal een TeamNL-muts én mondkapje op. Daarna hebben we meteen gebeld.” Het ging over het wow-effect bij het binnenlopen van het stadion, de speech van de olympische president, de vlag die gehesen werd en het John Lennon-nummer Imagine. “Ze kregen kippenvel.”

Daarna kwam er weer een spannend moment. Janko en Jelen waren zeker van een plek in de viermansbob, maar er was ook nog een plek te vergeven in de tweemansbob. De ouders wisten al eerder dat het tussen hun twee zoons zou gaan. "Ze hebben een soort competitie gehouden. Maar ik wilde er niets van weten. Moet ik dan ‘bravo’ en tegelijkertijd ‘jammer’ zeggen? Het was echt lastig, gaf me een dubbel gevoel."

De keuze is gevallen op de jongste van de twee broers. Die komt maandag voor het eerst in actie. Vader Mario zit dan vol trots voor de tv. Hij is sowieso trots dat zijn kinderen hem opvolgen als deelnemers aan de Olympische Spelen. "Ik ben heel blij, die jongens hebben er heel veel bloed, zweet en tranen ingestopt. De hele familie is trots. Het is verdiend dat ze daar staan. Gespannen ben ik niet. Het belangrijkste is dat ze daar zijn, om te vechten voor Nederland."

“Het worden mooie beelden”, zegt vader, die in 1984 voor Joegoslavië en in 1998 namens Bosnië actief was op de winterspelen. "We nemen het op, om te bewaren voor de kleinkinderen." Op die manier kan moeder het ook nog een keer zien, want live kijken doet ze liever niet. "Ik durf de start te kijken en als ze de finish bereikt hebben, maar de race durf ik niet te kijken. Ik kijk met één oog open, maar mijn man zit bijna aan de tv vastgeplakt.”

LEES OOK:

Jelen Franjic toch in Oranje tweemansbobslee op Olympische Spelen

Emotionele bobsleeërs superblij met olympisch ticket