De succesvolle olympische reeks van Wüst begint in 2006 in Turijn. Als negentienjarige debutante wint ze meteen goud op de 3000 meter. Op de 1500 meter volgt een paar dagen later ook nog brons. Op die afstand pakt ze vier jaar later goud.

In Sochi pakt Wüst in 2014 maar liefst vijf keer eremetaal. Goud was er op de 3000 meter en de ploegenachtervolging. Zilver pakte Wüst op de 1000, 1500 en 5000 meter. In 2018 won ze goud op de 1500 meter, om daarnaast ook zilver te pakken op de 3000 meter en ploegenachtervolging. En daar wist ze in Peking nog eens goud op de 1500 meter en brons op de ploegenachtervolging aan toe te voegen.

Besef
In twintig olympische wedstrijden eindigde ze bovendien nooit buiten de top tien. Nu is het klaar, toch? "Ja. Na zestien jaar is het echt mooi geweest. Over vier jaar ga ik naar de Olympische Spelen om iedereen aan te moedigen", zei de succesvolle schaatsster kort na haar laatste meters op olympisch ijs bij de NOS.

"Ik besef nog niet helemaal dat dit mijn laatste olympische race was", zegt ze eerlijk na de 1000 meter. "Maar ik denk dat het goed is dat dat besef er niet is. Als je dat heel erg gaat beseffen, dan zit je zelf niet meer in de race. Ik wilde natuurlijk gewoon een hele goede duizend meter rijden. Voor het besef is nu alle tijd."

Uiteindelijk zal Wüst heel erg tevreden terugkijken op haar olympische carrière. Dat was donderdag nog niet het geval, want kijkend naar het podium en de tijden zag ze dat brons zeker een optie was geweest. "Miho Takagi had een fantastische rit, ze is de terechte olympisch kampioen. Jutta reed een goede tijd, ze mag trots zijn. Maar laat ik het zo zeggen. Ik gun het Brittany Bowe heel erg, we zijn vrienden. Maar de tijd van 1.14.6... als ik een goede 1000 meter had neergezet, had het er wellicht ingezeten."

"Ik zou de rit wel over willen doen. Bij de start viel ik voorover. Ik wilde te graag. Dan komt er een soort oude Wüst, die achter de feiten aan rent. Het was meer vechten dan schaatsen. En dan word je zesde."

Olympische droom
Als zestienjarig talent sprak ze in gesprek met Omroep Brabant al uit dat ze droomde van de Olympische Spelen. Ze begon zelf met schaatsen door de elfstedentocht van 1997, waar haar vader aan meedeed. "Dat was heel mooi, daar aan de start. Toen heb ik mijn eerste schaatsen gekocht."

Daarna ging het hard. Haar ambities waren al snel duidelijk. "Ik probeer het hoogst mogelijke te halen, hoop met de top van de wereld mee te kunnen draaien. De Olympische Spelen, dat is mijn droom."

Het werd meer dan meedoen aan de Olympische Spelen. Ze werd de ijskoningin met een enorme hoeveelheid aan medailles.

LEES OOK:

Ireen Wüst sluit na 16 jaar olympische carrière af zonder medaille

Alle meisjes willen de nieuwe Ireen Wüst worden: 'Onze schaatsclub zit vol'