Donderdag presenteerden wetenschappers hun eindrapport over de oorzaak en aard van het geweld in voormalig Nederlands-Indië. De belangrijkste conclusie is dat er ‘structureel en excessief geweld’ is toegepast door de Nederlandse militairen. Toenmalige bewindslieden in Den Haag keken bewust de andere kant uit en keurden het geweld stilzwijgend goed.

“Het doet mij ongelooflijk veel pijn als ik weer hoor hoe militairen tussen 1945 en 1949 in Indonesië zijn tekeergegaan, dat raakt mij heel diep”, vervolgt Oudenhoven. “Eigenlijk wisten we dit al sinds 1954 maar er werd systematisch over gezwegen. Het is ook uitermate pijnlijk voor de militairen die door de toenmalige regering werden uitgezonden. Daar moet ook begrip voor zijn.”

Volgens Oudenhoven was het vooral de KVP van Joseph Luns die na de Tweede Wereldoorlog die kolonie uit een soort frustatie ten koste van alles wilde behouden.

“Ik ben er vast van overtuigd dat er de komende jaren nog veel meer feiten hierover bekend worden. Geen incidenten maar structureel beleid. Bijvoorbeeld dat er van bovenaf ook ‘gepusht’ werd om alle middelen te gebruiken om de vrijheidsstrijd de kop in te drukken.”

Bert Oudenhoven onderhoudt nauwe contacten met de Indische gemeenschap. De oud-docent geschiedenis bracht tijdens de Japanse bezetting een deel van zijn jeugd door in een gevangenenkamp. Toch voelt hij zich nog sterk verbonden met zijn geboorteland.

“Ik ben steeds weer onder de indruk hoe vriendelijk mensen er zijn. Van haat of wrok is absoluut geen sprake, ook niet tegen Nederlanders. De Indonesiërs valt ook niks te verwijten want wij hebben ze dit aangedaan. Wij moeten met onszelf in het reine komen en wie de trap schoonveegt moet bovenaan beginnen. Deze excuses zijn daarom belangrijk. Liever laat dan nooit.”