De weerman had bij verschillende weerscenario's over de aankomende storm al een koufront waargenomen. "Dat koufront bestond een paar hele felle buienlijnen die snel van west naar oost over onze provincie overtrokken. Op de zuidkant van zo'n lijntje zit meestal de zwaarste wind", vertelt Wouter die vlak bij Cuijk aan het water was gaan staan.

"Op een bepaald moment kwam er een bak water en hagel over de dijk heen en die sloeg keihard recht naar beneden. Ik voelde de klap op de auto. Het zicht was nog maar twintig meter en de temperatuur daalde van elf naar vier graden. Het duurde maximaal twee minuten. Dat was de zogenaamde valwind."

Volgens de stormjager ontstaat een valwind als koude lucht door regenbuien naar beneden dendert en vervolgens tegen de aarde slaat. "Dat zie je soms ook in de zomer bij zware buien. In de winter is dat minder gebruikelijk."

"De windmeter op het dak van onze auto gaf 131 kilometer per uur aan", zegt hij. "Ik denk dat er op meerdere plaatsen in Brabant valwinden zijn geweest. Verder was het onweer daarbij ook wel opvallend."

Het meemaken van een valwind is een kwestie van geluk, zegt Wouter. "Dit keer kwam hij recht boven mijn hoofd naar beneden. Dat kun je vooraf niet uitrekenen. Dat is mazzel of pech. Nu was het maar vijf minuten rijden van mijn huis."

"Meestal heeft zo'n bui een maximale doorsnede van slechts een halve kilometer tot enkele kilometers. "Daarnaast is de kans ook nog eens klein dat zo'n valwind over een windmeter of een weerstation van het KNMI trekt. Het dichtstbijzijnde weerstation van het KNMI is in Volkel, zo'n twintig kilometer verderop."