Erik is als fervent vogelaar veel in de natuur te vinden. Gewapend met zijn verrekijker, altijd op zoek naar vogels. Thuis genoot hij ook van zijn eigen vogels in een kooi in z’n tuin. De vogels zijn zo'n vier jaar oud en door hem zelf gekweekt.

“De kooi stond dichtbij de schuifpui achter het huis, dan kon ik ze altijd goed horen. Nu met de lente op komst, begonnen ze net weer prachtig te zingen.”

Erik was zelf op de ijsbaan aan het trainen met zijn kleinzoon toen thuis de wind onder zijn vogelkooi sloeg. Met in die kooi een koppeltje kanaries, een putter, een Hollandse vink en twee sijsjes.

“Ze komen niet meer terug, het zijn geen postduiven”, zegt hij met een lach. Maar naarmate hij langer over zijn vogels vertelt, staat het huilen hem nader dan het lachen.

“Ja, ik ben er echt door geraakt en ook bedroefd. Baal ontzettend. Ik heb heel m’n leven al vogels gehouden. Ik kon echt 24 uur per dag genieten van ze, van de kleur, van de zang, hoe ze bewegen.”

"Ze hebben geen idee hoe ze in de natuur aan voedsel moeten komen."

Maar bovenal vindt hij het heel erg voor de vogels. “Het zijn kweekvogels, ze zijn niet gewend om in de natuur te leven. Ze krijgen iedere dag een maaltje voorgeschoteld en hebben geen idee hoe ze in de natuur aan voedsel moeten komen.” Ook de kou, harde wind en grote hoeveelheden regen maken hem ongerust.

Voor de vinken en de sijsjes, ziet hij nog een kleine overlevingskans omdat het van oorsprong wilde vogels zijn. Maar voor de kanaries heeft hij niet veel hoop. Hij plaatste een oproep op Facebook om de zoektocht naar zijn vogels kenbaar te maken, dat leverde hem al verschillende reacties op. Stiekem hoopt hij dat iemand het koppeltje kanaries treft.

“Met dit weer verzwakken ze snel en kun je ze makkelijk oppakken. Zo kreeg ik al van een man uit Reusel te horen dat hij een kanarie gevonden had, maar dat was ‘m niet.”

Erik probeert zijn vogelkooi nu te repareren, zodat hij weer opnieuw vogels kan houden. “Maar dat hok maak ik vast aan ons huis, zodat het niet meer weg waait.”