Al twintig jaar woont hij nu in Nederland. Bij DAF werkt hij als werktuigbouwkundig ingenieur. “Al mijn familie en vrienden zijn nog steeds in Oekraïne. Het is spannend. We proberen hier te helpen waar we kunnen."

Daarom zit hij nu in de auto om deze maandag te gaan demonsteren. “We komen bijeen omdat we mensen wakker willen schudden en het verhaal van Oekraïne vertellen. Hoe moeilijk het is daar. We willen de stem van het volk laten horen. Dat is belangrijk voor de wereld. We kunnen geld inzamelen voor humanitaire hulp. Dat is wat we hier kunnen doen.

Yuriy heeft zelf hier in Nederland een gezin: een vrouw en twee kinderen. “Ik merk in mijn vriendenkring en in ons gezin dat we gespannen zijn. Als ik eerlijk ben, slaap ik slecht. We bellen elke dag en krijgen elke dag appjes. Gelukkig is er nog een verbinding."

”De familie van mijn vrouw is in het westen van Oekraïne. Ze horen de bombardementen en het luchtalarm. Ze willen niet vertrekken. We hebben hier ook vrienden met ouders in Kiev en Charkov. Flatgebouwen liggen daar onder vuur. Ze kunnen geen kant op. Ze zitten ondergronds in het metrogebouw. Ik heb twee neven die het land willen gaan verdedigen. Als laatste mogelijkheid kan ik ook nog gaan vechten eventueel, maar dat overweeg ik nu nog niet.”

“Morgen kijk ik of ik nog een paar dagen vrij neem. Aan de ene kant is het afleiding om te gaan werken. Aan de andere kant kun je ook niet goed werken, want je bent afgeleid.”