"We hebben er geen spijt van hoor", zegt Carlo. "Wij zaten hier toe te kijken hoe iedereen toch nog kon carnavallen." Frank vult aan: "De versoepelingen waren juist goed voor ons. Hierdoor werden we een mini-festival. Zondag stond het hele plein vol. Vanuit Eindhoven, Helmond en Best kwamen ze hierheen om de sfeer op te snuiven, want verder is het alleen carnaval in de kroeg dit jaar."

Het is dinsdagavond om zeven uur vrij rustig op de Markt in Papgat. Een blaaskapel is net klaar met spelen en Frank en Carlo starten opnieuw een carnavalsplaat in. "We zitten hier sinds we vrijdag werden opgesloten door de burgemeester", vertelt Frank. Na 96 uur radio maken is zijn rug toe aan rust.

Maar daar denken de twee nog niet aan. "We zijn heel benieuwd hoeveel geld we hebben opgehaald. Ik hoop een symbolische 11.111 euro", lacht Carlo. En dat lijken ze makkelijk te gaan halen, want alleen de binnengebrachte cheques zijn al snel goed voor achtduizend euro. Ze zamelen geld in voor drie goede doelen in hun dorp. Namelijk voor de basisschooljeugd, mensen met beperking en eenzamen.

"Alles heeft te maken met corona", legt Frank uit. "De kinderen konden niet naar school, mensen met een beperking konden niet naar buiten en eenzamen werden nog eenzamer en sloten zich nog meer op."

Normaal organiseert Carlo van den Brand het jeugdcarnaval in Papgat. "Dan staat er op deze plek een grote feesttent voor de jeugd. Dat kon dit jaar nog niet en dus wilden we wat ludieks doen. We kunnen als jeugdcarnaval het geld ook goed gebruiken maar we wilden echt wat doen voor het dorp." En dat lijkt aan te slaan. De donaties stromen binnen: cheques met bedragen boven de duizend euro, cash via de brievenbus en via een QR-code kan ook online gedoneerd worden.

Voor Frank vlogen de honderd uren voorbij, al had hij het op maandag eventjes moeilijk. "Je ziet online foto’s van de Raad van Elf voorbij komen, waar ik eigenlijk inzit, en dan mis je dat toch wel heel erg. Maar als even later iemand dan vijftig euro in de brievenbus stopt ben je dat snel weer vergeten." Hetzelfde gevoelt kent Carlo die in een blaaskapel speelt. "Als ze hier dan staan te spelen en ik kan niet meedoen, dat is een momentje waar je even doorheen moet."

En volgend jaar? Dan staat er, als het goed is, weer gewoon een jeugdtent op de Markt en vieren Carlo en Frank weer carnaval zoals vanouds. "Dit was echt eenmalig, er komt geen glazen huis meer", sluit Carlo af.