Hanna en Olena voelen zich welkom in Brabant: 'Iedereen wil ons helpen'

8 maart 2022 om 18:22 • Aangepast 9 maart 2022 om 09:58
nl
Hanna Drahunova en haar zus Olena Pavlenko wonen nu drie dagen in Brabant. Terwijl hun stad Kiev op dag 7 van de oorlog werd gebombardeerd zijn de twee zussen met hun twee zoons gevlucht. In een oude studentenkamer hebben ze onderdak gekregen aan de Edisonstraat in Eindhoven. "Na zeven dagen onder de grond te hebben geleefd, is dit een heel fijne plek om te zijn. Deze muren zijn mooi", vertelt Hanna met tranen in haar ogen.
Profielfoto van Noël van Hooft
Geschreven door

De twee zussen laten hun kamer zien. Ze blijven maar herhalen hoe dankbaar ze zijn en met hoeveel liefde en warmte ze in Nederland ontvangen zijn.

Hun zoons zitten aan de Hollandse soep met boterhammen en salamiworst. Ze proberen zichzelf in het Engels voor te stellen. Ondertussen verontschuldigt Hanna zich in het Oekraïens voor de rommel op hun kamer.

"We hebben hier een eigen appartementje gekregen."

In een dag tijd hebben vrijwilligers en medewerkers van woningbouwvereniging Trudo plaats gemaakt voor veertig vluchtelingen. In de kamer van Hanna en Olena staan twee bedden, een kast, een tafel met vier stoelen en een koelkast. Eten, kleren en speelgoed kunnen ze gratis uitzoeken in de ruimte onder hun appartementje.

"We zijn heel warm ontvangen hier, het voelt alsof we bij familie zijn", vertelt Hanna. "We hebben hier een eigen appartementje gekregen. We hoeven niet te vragen om iets, alles wordt meteen aangeboden en iedereen wil ons helpen." Ze vindt het duidelijk heel bijzonder hoe gastvrij ze in Eindhoven zijn ontvangen.

"Onze poes Sjoerka hebben we ook moeten achterlaten."

Olena heeft voor het eerst een goede dag. De afgelopen dagen waren heel moeilijk voor haar. "We hebben onze mannen moeten achterlaten. We wilden alleen maar onze kinderen redden. We dachten bij onze vluchtpoging niet aan kleding of eten. We wilden alleen maar wegkomen."

"Onze poes Sjoerka hebben we ook moeten achterlaten", vult haar zus aan. "Maar ook onze familie en onze vrienden. En vergeet niet: we hebben onze stad en ons land achter moeten laten. We missen ze."

De twee vrouwen willen niet stilzitten in Nederland. "Ik had een goede baan in Oekraïne", vertelt Olena. "Nu wil ik hier in Nederland helpen. Wij willen niet alleen maar hier zitten. We willen werken, we willen de taal leren en zorgen dat onze kinderen naar school kunnen gaan."

LEES OOK: Eerste tientallen Oekraïners opgevangen in appartementen in Eindhoven

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.