In 2016 was Shurandy, zelf geboren en getogen in Tilburg, voor het laatst in Kiev op bezoek. "Op televisie zie ik nu hoe stukken waar ik gelopen heb compleet verwoest worden. Die beelden zijn niet te bevatten."

En het contact met zijn oma, begin 70, verloopt ook moeizaam. "We bellen iedere dag. Dat gaat in het Russisch, dus mijn moeder is dan een soort tolk. Mijn oma heeft trouwens een Motorola uit het jaar nul. Even videobellen zit er dus niet in, waardoor we maar lastig een beeld krijgen van hoe het echt met haar gaat."

En ook al houdt ze zich taai, Shurandy weet hoe lastig de situatie op dit moment in is Kiev. "Het eten en drinken begint op te raken. En we kunnen ook geen geld die kant op sturen. Niet dat dat zin heeft, want ze durft toch de straat niet op. Vijftien kilometer van haar huis worden bommen gegooid."

Inmiddels wil Shurandy's oma zelf zo snel mogelijk weg uit het gebied. "Eerst weigerde ze te geloven wat er allemaal gebeurde. En natuurlijk ziet ze nog steeds het liefst dat alles zo snel mogelijk rustig wordt en ze gewoon kan blijven. Maar op dit moment zou ze graag hierheen komen."

De vraag is of dat reëel is. "Er wordt gesproken over evacueren. Maar je zit daar niet aan de Poolse grens, hè. Je moet eerst nog achthonderd kilometer door oorlogsgebied." Bijna was de Tilburger zelf richting het front gereden. "Om haar op te halen. Maar dat is ook zo onveilig..."

Overdag probeert hij zijn gedachten vooral te verzetten. "Anders zit ik alleen maar voor de tv het nieuws te volgen. Gelukkig heb ik het behoorlijk druk met mijn hbo-studie bestuurskunde. En ik sta bij de gemeenteraadsverkiezingen op nummer vijf voor de partij ONS Tilburg. Lekker flyeren, met mensen in gesprek... Dan ben ik even afgeleid."