Zestien uur lang waren Franky van Hintum uit Helmond en zijn compagnon Coen van Oosten onderweg naar de Poolse grens om iets te kunnen doen voor de slachtoffers van de oorlog. Twee overvolle busjes en een bijbehorende snackkraam namen ze mee, plus een enorme hoeveelheid snacks en snoep. De friet wordt in Polen geleverd, iedere dag zo'n duizend kilo.

Valentina uit Charkov is een van de velen die een bestelling doet bij Franky en Coen. Ze vertelt hoe ze met z'n vijven zijn gevlucht. Onder hen is iemand die invalide is, dus verder reizen is lastig. "De situatie was niet meer te houden", zegt ze. "De bommen vielen continu, we konden niet eens meer slapen." Zoveel hulp van zoveel kanten, ze had het niet verwacht. "Ik had gehoord dat de Polen niet zo gastvrij waren voor Oekraïense mensen, maar het tegendeel is waar. We worden door iedereen goed geholpen."

Een jongen komt een frietje en een snack halen. Ook hij moest zijn huis halsoverkop ontvluchten toen er bij hem in de buurt plotseling drie bommen vielen. Hij is onderweg naar Duitsland, waar hij een tante heeft wonen.

Een moeder en dochter uit Odessa zijn ontroerd door de vele hulp die ze krijgen. Op de vraag of de frietjes lekker zijn, gaan de duimen omhoog en verschijnen er tranen in de ogen.

Franky is best ondersteboven waar hij getuige van is. “Ze juichten naar ons bij aankomst, ik kreeg er tranen van in m’n ogen. Je merkt dat ze blij zijn dat je hier bent.”

Als hij een ronde maakt over het terrein raakt hij zichtbaar geëmotioneerd door wat hij ziet. “Je ziet hier duizenden mensen met hun ziel onder de arm lopen. Het is heftiger dan ik gedacht had. Normaal zie je dit niet live voorbij komen, alleen op tv.”

LEES OOK:

Franky en Coen bakken friet bij Oekraïense grens: ‘Heftiger dan ik dacht’

Franky en Coen gaan met een frietkar naar de grens van Oekraïne met Polen