“Ik sta hier met een dubbel gevoel”, reageerde hij bij de finish van de deelnemers aan Lopen voor Oekraïne, op het drukbevolkte Raadhuisplein in Chaam, net nadat enkele witte (vredes)duiven waren losgelaten. Van Engelen vindt het in en in triest dat er acties nodig zijn vanwege een oorlog, maar hij was uiteraard wel blij met de steun en vooral het gedoneerde geld.

Direct na inval gevlucht
Van Engelen vestigde zich in 1995 in de Oekraïense hoofdstad Kiev en werd er een succesvol vastgoedondernemer. Direct na de inval van het Russische leger stapte hij in zijn auto om het oorlogsgeweld te ontvluchten en terug te keren in de moederschoot. Hij woont sindsdien weer bij zijn ouders.

Yura Ansems kreeg het allemaal mee, leefde intens mee en wilde wat doen voor Van Engelen. Ze loopt graag hard en zo kwam de Chaamse vorige week zaterdag op het idee om een estafetteloop te organiseren. Met een historisch startpunt: hotel De Wereld in Wageningen. Hier werd op 5 mei 1945 de overgave van de Duitse bezetter bezegeld en kwam er formeel een eind aan de Tweede Wereldoorlog.

Ansems heeft echt niet de illusie dat zij met haar sportief evenement de Russische president Vladimir Putin op andere gedachten zou kunnen brengen. Hotel De Wereld was voor haar vooral bekend terrein, omdat ze er al eens met Loopgroep Chaam het bevrijdingsvuur heeft opgehaald. Geen toevallige locatie dus.

Vlag van Oekraïne als estafettestokje
In alle vroegte toog zondagmorgen een groep inwoners van Chaam naar Wageningen om vanaf het hotel dezelfde weg, maar dan de andere kant op, af te leggen. Dit gebeurde in estafettevorm waarbij de deelnemers, onder wie vooral vrouwen en enkele familieleden van Van Engelen, elkaar al lopend of fietsend afwisselden. De blauw-gele vlag van Oekraïne diende als alternatief estafettestokje.

“We hebben het graag gedaan voor Guido, echt een jongen uit Chaam. Hij vond het idee al fijn en op de opbrengst reageerde hij emotioneel”, vertelt Ansems. Van Engelen beaamde dat, maar liet er direct op volgen dat het vreselijk is wat er in Oekraïne gebeurt. En dat het geld uitstekend van pas komt om vooral de logistiek rondom hulptransporten te kunnen organiseren.

“Eerder dan wie ook zijn we na het uitbreken van de oorlog met de stichting goederen gaan ophalen en verzenden. Er is veel nodig voor de mensen die zijn achtergebleven, ze zijn strijdbaar, maar ook angstig. Waar ik woonde", vertelt Van Engelen, "is de schade nog te overzien, maar ik hou mijn hart vast wat er uiteindelijk van overblijft. Expect the worst, hope for the best. Hoop doet leven, maar ik vrees het ergste. Elk uur kan het veranderen, zo sceptisch of pessimistisch ben ik wel. Die oorlog daar is even irreëel als middeleeuws.”