Drie jaar geleden opende de 48-jarige Natascha yogastudio Namaste in Oisterwijk, een uitnodigende ruimte waar de kaarsjes branden, zachte muziek klinkt en de thee klaarstaat. Een beetje zen worden in deze hectische tijd.

Het was meteen een succes. "Binnen no time hadden we 250 leden, er was zelfs een wachtlijst van mensen die wilden komen sporten", vertelt ze. "Ik had een spaarpotje en een pensioenpotje, alles ging voor de wind."

Ook toen de pandemie uitbrak, was een uur op de yogamat voor velen een fijne ontsnapping van de dagelijkse hectiek. "Mensen waren wat angstig door corona", zegt Natascha. "Die angst maakt dat je de situatie niet neutraal bekijkt. Wat je bij yoga leert, is dat als je even een stapje terugdoet en je kijkt hoe het écht is in de realiteit, dan kan het je rust geven. Een manier om een koppeling te vinden met je gevoel en lijf. Het leert je accepteren en geduldig te zijn."

In maart 2020 kwam de eerste lockdown en sloot ze - net als duizenden andere ondernemers - noodgedwongen maandenlang de deuren. "Een kwart van het aantal leden zegde zijn abonnement op, maar ik maakte me geen zorgen dankzij mijn financiële buffer. Bovendien, dacht ik, als iedereen zich aan de regels houdt, dan is die pandemie zo voorbij."

Nog hetzelfde jaar ging het land opnieuw op slot en werden de vooruitzichten somberder. "Opnieuw moesten we dicht en dit keer verloor ik de helft van het aantal leden. Het ging heel hard, uiteindelijk bleven er 58 over", aldus Natascha. "Ik zag alles in lucht opgaan en teerde flink in op mijn reserves. En wat ook opviel: als er versoepelingen kwamen, keerden veel mensen toch niet terug voor yogalessen."

Dat had vooral met angst te maken, denkt de Oisterwijkse. "Mensen zijn zichzelf een beetje kwijtgeraakt omdat ze bang zijn door alles wat er de laatste tijd is gebeurd. Er zijn zoveel verhalen, en iedereen heeft een mening hoe we hier mee om moeten gaan."

"Ik kreeg veel ongeruste mailtjes", vertelt Natascha. "Hoeveel mensen laat je toe in de les, hoe ga je met de regels om? En ik kon nooit winnen, want sommigen bleken niet gevaccineerd en gingen ervan uit dat ze niet welkom waren, terwijl degenen die wel een prik hadden gehad juist bang waren dat er niet-gevaccineerden in de groep zouden zitten en dat ze dan ziek zouden worden."

Die laatste keer dat de boel op slot moest, eind vorig jaar, bracht paniek. "Ik zat letterlijk te trillen. De financiële buffer was verdwenen, de rek was eruit", blikt Natascha terug. "Ik heb minimaal 110 leden nodig zijn om quitte te spelen. Volgens mijn boekhouder ben ik op papier eigenlijk al failliet."

De oorlog in Oekraïne, daardoor piept en kraakt het nog extra. "Deze week had ik vijf opzeggingen, omdat alles zo duur is geworden", vertelt ze. "Boodschappen, benzine, de broekriem moet worden aangehaald. Een sportabonnement is dan een van de eerste dingen die sneuvelen."

Aan commerciële acties of mensen bewust benaderen doet ze niet. "Yoga en zakelijk denken zijn olie en water, dat gaat niet samen. Ik wil mensen in hun waarde laten en ze niet het gevoel geven dat ik ze probeer te pushen. Ik vertrouw erop dat ze ooit terugkomen, omdat ze het hier fijn hadden en verbinding vonden met zichzelf."